พู่กันไอดิน 27 CUT

"เช่นกับเรา..."

"ต้องให้พี่ใช้แรงเยอะๆด้วยไหม"

สันจมูกโด่งซุกแนบลงกับผิวแก้มขาว พี่พู่กันฟัดแก้มนิ่มๆจนเริ่มแดงก่อนก้มลงมาจูบต้นคอของน้อง ความจั๊กจี้ส่งผลให้ไอดินส่งเสียงหัวเราะเล็กๆออกมา แต่นั่นยิ่งทำให้น้องแสดงท่าทางที่น่ารักจนเกินจะอดใจไหว

"พี่ก็รู้ว่าเราชอบแบบไหนนี่ อื้ออ"

มืออุ่นจัดล้วงเข้าใต้เสื้อยืดที่น้องใส่นอน ฝ่ามือขนาดใหญ่วางทาบบนเนื้อแป้นหน้าอก เขาบีบเค้นมันราวกับจะให้ผิวเนื้อเนียนติดมือขึ้นมา

"ถกเสื้อขึ้นให้พี่หน่อยนะคะ"

ได้ทุกอย่างตามที่เอ่ยขอ เสื้อสีอ่อนถูกน้องดึงขึ้น ในขณะที่สายตายังคงจับจ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

"ใครหลบก่อน แพ้"

เจ้าของเสียงนุ่มทุ้มกล่าวกติกาสั้นๆก่อนป้อนจูบหนักหน่วงให้น้องที่เงยหน้าขึ้นรับอย่างพอดี แววตาหวานสบนัยน์ตาคมเข้มพราวระยับ ในดวงตาของพี่พู่กันอย่างกับมีดาวเป็นพันล้านดวงที่ดึงดูดให้เขาชอบมอง และลุ่มหลง ถูกดึงดูดเข้าไปจนไม่ทันได้สนใจนิ้วเรียวที่บีบขยี้ยอดอกทั้งสองข้างจนชันเด่นขึ้น

"อ๊ะ... ฮึก อื้ม~"

ลิ้นร้อนแทรกเข้ามากวาดต้อนความหวาน อาศัยจังหวะที่เขาเคลิบเคลิ้มเข้ามาอย่างฉาบฉวยและวาบหวาม
เสียงริมฝีปากดูดเข้าหากันดังท่ามกลางความเงียบ และยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆยามที่พี่พู่กันเอียงใบหน้าลงบดเบียดริมฝีปากร้อนฉ่าก่อนที่จะปรับเอียงกรอบหน้าอีกด้าน อ้าปากงับเนื้อปากนุ่ม เม้มดูดน้ำลายที่เคลือบผิวปากอิ่ม

ไอดินวางมือทาบทับบนเสื้อยืดของคนด้านบน ลูบมันลงตามลอนหน้าท้องแกร่ง ยิ่งในเวลาที่พี่พู่กันออกแรงคร่อมทับตัวเขาไว้ สัดส่วนกล้ามเนื้อยิ่งเด่นชัดขึ้นทั้งที่สัมผัสบนเนื้อผ้า

ไม่นานพี่พู่กันก็ถอดเสื้อออก ราวกับว่าอ่านใจเขาได้อย่างงั้น

"ขอหลบตาแป๊ปนึง แต่มามองตรงนี้ก่อนได้ป่ะ"

นิ้วน่ารักจิ้มลงบนผิวกายแกร่ง ไอดินหรี่ตาลงมองก่อนตวัดสายตาขึ้นจับจ้องดวงตาเรียวรีอีกครั้ง ปากอิ่มสวยยกยิ้ม

"แข็งจัง"

ใช่... มือของน้องลูบลงไปลึกกว่าหน้าท้องหรือแนววีไลน์บนขอบกางเกงแล้ว เสียงหัวเราะทุ่มต่ำในลำคอของคนพี่ดังขึ้นข้างหูบ่งบอกว่าถูกใจ

นิ้วเรียวยาวแตะริมฝีปากของน้อง เกลี่ยผิวแก้ม ปลายจมูก และจัดผมด้านหน้าของน้องปัดขึ้นจนเห็นโครงหน้าน่ารักชัดๆ จูบหวานถูกมอบให้ครั้งแล้วครั้งเล่า ในขณะที่ฝ่ามือน้องหยอกล้อเล่นกับส่วนกลางร่างกายที่หนัดตึงแน่นจนแทบทะลุกางเกงวอร์มสีดำ

"ซี๊ดด.."

"พี่หลับตา แพ้เราแล้วนี่"

ลิ้นสีหวานเลียริมฝีปากตัวเองคล้ายกับกำลังเยาะเย้ยที่ได้เป็นฝ่ายชนะ ใครจะไปทนกับสายตาของน้องไหว แก้วตากลมหวานเยิ้มเสียขนาดนี้ แถมยังเป็นสายตาที่เอาแต่มองปฏิกริยาของเขาขณะกำลังถูกปรนเปรอส่วนกลางกาย

ไม่แน่ใจแล้วว่าที่มันแข็งเกร็งขนาดนี้เป็นเพราะมือของน้องหรือสายตาของน้องกันแน่

"หนู... พี่ไม่ไหว อ่าห์.."

ไอดินกัดริมฝีปากแน่น หากใครได้ยินเสียงครางรับของพี่พู่กันตอนนี้ล่ะก็ไม่ขาดอากาศหายใจตายก็คงต้องเป็นลมตายแน่ๆ เสียงที่อยู่ข้างใบหูมันกระเส่าดังชัดจนต้องเบี่ยงหน้าหลบ

"อ๊ะ!"

แขนข้างที่เคยรังแกส่วนอ่อนไหวถูกคนพี่รวบจับตรึงไว้ด้านบน ข้อมือบางถูกกดแนบกับเตียงไม่ให้ดิ้นหนี ก่อนที่ปราการด้านล่างจะถูกถอดออกจนโล่ง

ความเคยชินทำให้น้องไอดินขยับหุบขาเข้าหากัน ทว่าพี่พู่กันกลับใช้ต้นขาของตนเองดันมันแยกออกจากกันทั้งสองฝั่ง

"เจลยังไม่หมดใช่ไหมหื้ม?"

"อือ ยัง อ้ะ... พี่"

กายบอบบางเอี้ยวตัวขึ้นเพื่อหวังจะหยิบเจลช่วยหล่อลื่นที่อยู่ในลิ้นชักข้างหัวเตียง แต่ทันทีที่พลิกคว่ำตัว บั้นท้ายงอนก็ถูกจับยกขึ้นพร้อมกับสัมผัสชื้นแฉะที่ช่องทางด้านหลัง ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวไปมาตลอดจนฝ่ามืออุ่นที่ครอบครองลำกายของเขาเอาไว้

"อึก อื้ออ~"

ไอดินพยายามตั้งเข่าดันตัวเองขึ้น แต่ก็ต้องทรุดลงซุกกอดหมอนไว้แน่น มือที่เคยควานหาของในลิ้นชักสั่นระริกจนวางไม่เป็นที่ สวิตซ์ไฟถูกปิดดับลงด้วยความไม่ตั้งใจ

หากเป็นพี่พู่กันในเวลาปกติคงใจสั่นตัวสั่นจนได้แต่นั่งนิ่ง แต่ตอนนี้กลับเป็นเขาเองที่ส่งเสียงหวีดร้องอัดกับหมอนใบใหญ่เพราะท่อนเนื้อแข็งแรงที่กำลังเสียดสีปากทางแคบ พี่พู่กันใส่ถุงยางทั้งที่แม้แต่เขาเองก็มองไม่เห็น ไม่รู้ว่าเก่งกับความมืดแบบนี้ได้ยังไง

"อื้อออ ใส่เจลอีก มันแสบ"

"ครับ เปิดไฟให้พี่หน่อย"

"หยุดถูแบบนี้ก่อนได้ไหม ไอ้พี่บ้า! เราเสียวนะ"

"ไม่ดีเหรอหืม"

ท่อนแขนหนากอดช่วงเอวของน้องพร้อมกับมืออีกด้านวางบนสะโพกอิ่ม พู่กันโน้มตัวลงจูบหลังต้นคอคนน่ารักที่เอาแต่ก้มหน้า

"อ๊ะ! เราขยับตัวไม่ไหว"

"ขาสั่นจังค่ะคนเก่ง"

ไอดินเบี่ยงหน้ามองคนด้านหลัง กรอบหน้าหล่ออยู่ใกล้เขามากขึ้นเพราะพี่พู่กันเพิ่งเอื้อมแขนไปเปิดโคมไฟบนหัวเตียง แสงสีส้มสะท้อนนัยน์ตาคมทรงเสน่ห์ที่จ้องมองทุกการกระทำของเขา อย่างกับจะใช้สายตาหลอมละลายกันจนเหลว

"ฮื่ออ อ..อ้า"

ใบหน้าน่ารักก้มหลีกหนีอีกครั้ง แก้มของเขาแดงจัดจนรู้สึกร้อน เวลาที่พี่พู่กันทั้งมองเขาทั้งยกมุมปากยิ้ม รวมถึงนิ้วเรียวสวยที่ปาดเจลลงกับช่องทางอ่อนไหวพร้อมๆกับดันส่วนกลางของร่างกายเข้าไป ทำซ้ำๆสลับอยู่อย่างนั้น เขาทนไม่ไหว เขาสู้ไม่ไหวแล้ว

"ฮึก อะ อ๊ะ เจ็บ อื้ออ"

ไอดินยันแขนตั้งเข่าขึ้นให้ตนเองอยู่ในท่าคลาน ฝ่ามืออุ่นบีบคลึงเนื้อก้นแน่น พี่พู่กันจับมันแหวกออกค่อยๆดันส่วนของร่างกายเข้าไปอย่างเชื่องช้า เสียงความชื้นแฉะของเจลหล่อลื่นดังตามจังหวะการขยับ

"เจ็บไหมครับ"

"อื้อๆ ฮึก..."

น้องพยักหน้าหงักหงัก คนพี่สังเกตเห็นแขนขาวกับนิ้วของน้องที่กำลังจิกเกร็ง พวงแก้มนิ่มเปียกน้ำสีใส 

อย่าบอกนะว่านั่นคือน้ำตา

"พี่ ย.. อย่าเพิ่ง"

ร่างกายที่อ่อนระทวยถูกจัดแผ่นหลังพิงกับหัวเตียง น้องปรือตาขึ้นมองด้วยขอบตาที่แดงเรื่อ หยดน้ำค้างยังเกาะที่หางตาสวย

"ท่าเมื่อกี้มันลึกเกินไปใช่ไหม"

"พี่ก็รู้นี่ แต่ก็ยังจะ อ๊ะ!!"

ไอดินยกมือขึ้นปิดปากตัวเองที่หลุดร้องเสียงหลง เขาสะบัดหน้าไปมาพร้อมทั้งจิกนิ้วลงกับกล้ามเนื้อแขนแกร่ง ช่องทางแคบถูกแทรกเข้ามาทีละนิดขยับเสียดสีเข้าหากันเป็นจังหวะถี่ขึ้นเรื่อยๆ

"หึ ไม่เจ็บแล้ว รู้"

"อื้อ อ้ะ อ๊ะ"

ทำไมจะไม่รู้ละว่าน้องชอบท่านี้ที่สุด เพราะจุดที่สอดขยับเข้าไปมันโดนจุดกระสันเข้าอย่างจัง ขาขาวเรียวยาวกำลังแยกออกจากกันสั่นพับจนเขาแทบไม่ต้องออกแรงกางมันออก

"พี่ก็ชอบเหมือนกัน รู้ไหมคะ"

"อือออ เบาๆ อ๊าา"

ไอดินเผยอปากหอบหายใจ แผ่นหลังของเขาถูกับพนักพิงหัวเตียงจนมันส่งเสียงดัง หากว่าเขาไม่ได้สวมเสื้อเอาไว้อยู่ หลังคงเป็นรอยแดงแน่ๆ

"หน้าหนูโคตร...ซี๊ด อื้ม!"

"อ๊ะ! อ้ะ!"

กรอบหน้าหวานเงยขึ้นเหยียดคอจนสุด ทั้งน้ำตาและน้ำลายซึมเปรอะเลอะเครื่องหน้าสวย

ใครก็ได้ช่วยด้วย เราเสียวจนจะตายอยู่แล้ว

ไอดินยันฝ่ามือไว้กับช่วงไหล่กว้าง แผ่นหลังของพี่พู่กันกำลังชุ่มเหงื่อทั้งที่ไม่ได้ออกแรงเยอะจริงๆซะหน่อย เพราะเวลาที่พี่ออกแรงเยอะ คือแบบนี้ต่างหาก

"พี่พู่กัน อ๊ะ!! อ๊า"

คนตัวเล็กนอนราบลงกับเตียง พาดขาไว้บนบ่าแกร่ง แรงกระแทกจากคนด้านบนส่งผลให้ตัวเขาเขยิบขึ้นลงเรื่อยๆ ผมเผ้ากระเซิงไม่เป็นทรง แรงกระหน่ำที่ทั้งถี่และหนักหน่วงทำให้ศีรษะของเขาเริ่มลอยพ้นออกมานอกเตียง

นอกจากเสียงแอร์คอนดิชั่นก็คงมีแต่เสียงครางกับเสียงหอบของเขาสลับกับเสียงของพี่พู่กัน

"โอย... อ้ะ ช่วยเรา อึก อีกนิด"

คำว่าช่วยของน้องหมายถึงให้กระแทกเข้าไปอีก ร่างกายขาวบิดเร่าอย่างยั่วยวน ลำตัวเกือบครึ่งส่วนจะหลุดพ้นจากขอบเตียงอยู่แล้วแต่กลับไม่ยอมให้คนพี่ยั้งแรงเลย

"ยั่วชิบ...!"

พู่กันตวัดแขนแกร่งโอบรอบกายบาง อุ้มคนน้องขึ้นมาวางลงกลางเตียง ร่างเล็กๆแทบจมลงไปกับพื้นผิวยวบเพราะถูกคนด้านบนก้มลงปล้นจูบอย่างกับคนหิวโหย 

กลีบปากอิ่มสวยงับเรียวปากร้อน ไอดินจับกรอบหน้าอีกคนลงมาดูดริมฝีปากเข้าหากันอีกครั้งก่อนผละออกเพราะหลุดครางเสียงสั่น

"อื้มม! ดูด...แรงๆ"

ยอดอกสองข้างถูกดูดจนแดงชื้น ผิวหน้าอกก็ถูกขบเม้มจนขึ้นรอยจางๆ คนพี่เลื่อนใบหน้าลงไป อดไม่ได้ที่จะกัดจิวสีเงินอีกครั้งก่อนละเลียดลิ้นรอบหลุมสะดือน่ารัก เอวบางถูกฝ่ามือรวบบีบเค้นจนเนื้อหน้าท้องขึ้นสีแดงเรื่อ

พี่พู่กันสอดแกนกายใหญ่เข้ามาอีกครั้ง สอดย้ำๆตรงจุดเดิมที่ทำให้น้องถึงกับครางไม่เป็นประสา

"อื้อ! อึก พี่พู่กันครับ อ๊าา!"

น้ำสีข้นทะลักออกมาจากปลายส่วนกลางร่างกายน่ารัก มันเปรอะเลอะหน้าท้องของน้องยังไม่พอ พี่พู่กันโน้มตัวลงแนบลอนหน้าท้องของตนเองที่ยังคงขยับสะโพกเข้าออกเสียดสี

ไอดินกำมือข้างหนึ่งเข้าหากันแน่น ส่วนอีกข้างหนึ่งก็จับขยุ่มท้ายทอยของคนพี่ เชิดหน้าขึ้นรับเรียวปากร้อนที่บดจูบ ส่วนด้านล่างเปิดรับน้ำหวานเยิ้มที่อัดเข้ามาจนตัวกระตุก

ใบหน้าหล่อซุกลงกับช่วงไหล่บาง เสียงหอบหายใจของพี่พู่กันดังเป็นจังหวะก่อนผ่อนเบาลงเรื่อยๆ

"ฮึๆ เราทำพี่เหนื่อยเลยเหรอ"

น้องอมยิ้ม ใช้มือลูบเส้นผมหนานุ่มที่ชื้นเหงื่อ แม้ว่าส่วนของร่างกายที่เคยเชื่อมเข้าหากันจะผละออกแล้ว แต่ส่วนอื่นๆยังคงแนบชิดราวกับเสพติดการกอดสัมผัสตัวอีกคนไปแล้ว

"ร้อนไหม พี่โคตรร้อน"

"อือฮึ ใจร้อนด้วย"

ไอดินเบี่ยงสายตามองสภาพเตียงกับพื้นห้องที่เหมือนเพิ่งผ่านสงครามมา ซึ่งสภาพคนก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่

"เวลาพี่ทำเราเนี่ย เซ็กซี่ไม่ไหวเลย"

"แล้วตอนนี้ไม่?"

น้องแกล้งส่ายหน้าปฏิเสธทั้งที่ความจริงตอนนี้ก็ไม่แพ้กัน

"อย่าเพิ่งหนี"

พี่พู่กันกอดซ้อนด้านหลังของน้องก่อนเกยคางบนไหล่ กอดอ้อนคนน่ารักที่ยิ่งได้กอดก็ยิ่งมีความสุข ร่างกายของเขาคงต้องการตระกองกอดน้องเอาไว้นิ่งๆอีกสักพัก

.///.