มุมปากหยักขยับยิ้ม ดวงตาคู่เรียวหรี่มองเจ้าของกายบางที่ยืนขยี้ตาเบาๆผ่านสายน้ำที่ไหลลงมาจากฝักบัวสูงด้านบนศีรษะ
พู่กันหยิบสบู่ก้อนสีขาวที่หล่นอยู่กับพื้นซึ่งเป็นต้นเหตุของกลิ่นหอมฟุ้ง ทว่าคนที่ฟอกสบู่ไปแล้วต่างหากที่หอมยิ่งกว่า ราวกับร่างกายของน้องกำลังส่งฟีโรโมนแสนเย้ายวนดึงดูดให้ความยับยั้งใจของเขาลดลงไปทุกวินาที
"ไหนเงยหน้าให้พี่ดูซิ"
"อือ เราแสบตา"
ก้านนิ้วเรียวปาดลงบนเปลือกตาของน้องที่กำลังปิดแน่น ปลายจมูกน่ารักเริ่มขึ้นสีแดงเพราะเจ้าตัวเอาแต่ถูไปมาไม่หยุด
"ค่อยๆลืมตาครับ ไม่มีฟองแล้ว"
ไอดินเปิดเปลือกตาขึ้นกระพริบถี่ๆไม่นานความแสบร้อนรอบดวงตาก็ทุเลาลง แต่ถูกแทนที่ด้วยความอันตรายที่เหนือชั้นยิ่งกว่าเมื่อได้เห็นว่าพี่พู่กันยืนอยู่ใกล้เขามากแค่ไหน แม้ว่าจิตใจจะเริ่มสั่นคลอนมากขึ้นแต่คนน้องก็แสดงท่าทีอย่างปกติ
"ผิวนุ่มมากเลย"
ปลายนิ้วชี้ของน้องกดจิ้มลงบนต้นแขนแกร่ง แววตาหวานช้อนขึ้นมองภายในนัยน์ตาคมเข้มของพี่พู่กันกำลังอดทนจนถึงขีดสุด
"อืม ลื่นดีด้วย"
ฝ่ามือหนาเผลอลูบผิวนุ่มลื่นโอบแผ่นหลังบางไล้สัมผัสไปตามขอบสะบักก่อนลากยาวลงมาตามกึ่งกลางสันหลังจนถึงเนื้อสะโพกอิ่ม
"นี่..."
มือของน้องยั้งมือของพี่พู่กันเอาไว้ซะก่อน หางตาสวยปรายมองคนพี่คล้ายกับกำลังตำหนิที่ล่วงเกิน แต่คนพี่กลับไม่ได้รู้สึกสำนึกแม้แต่น้อย
"หอม"
จมูกซุกซนกดซุกหอมฝังลงข้างใบหูและต้นคอ ถูตามเงากระดูกไหปลาร้าโค้งสวยมาจนถึงลาดไหล่ของน้อง
"ขอหอมอีกได้ไหม"
ไอดินดันแผ่นอกเปลือยเปล่าของอีกคนให้ทิ้งระยะห่าง ใบหน้าหวานเลิกคิ้วขึ้นพร้อมยิ้มเยาะ
"พี่สัญญาแล้วนี่ครับ"
คำสัญญาจากปากของพี่พู่กันนั้นเชื่อถือได้เสมอ พี่พู่กันไม่เคยผิดสัญญากับเขาหรือไม่ว่ากับใครก็ตาม จะมาตกม้าตายเพราะเรื่องนี้อย่างงั้นเหรอ
"กัปตัน พูดคำไหนคำนั้น"
นิ้วน่ารักแตะลงบนกลีบปากอุ่นเพื่อเตือนความจำว่าก่อนเข้ามาในห้องน้ำพี่พู่กันพูดอะไรเอาไว้
"พี่ขอ...ถอนคำพูด"
พู่กันงับเรียวนิ้วของน้องตวัดลิ้นตามโคนนิ้วช้าๆก่อนจรดสันจมูกสูดดมกลิ่นหอมบนหลังมือขาว
"อื้อ พี่พู่กันขี้โกงนี่ อ้ะ!"
ช่วงเอวคอดถูกรวบกอดแนบชิดอย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กกว่าเผลอสะดุ้งเพราะส่วนกลางกายสัมผัสได้ถึงอวัยวะส่วนเดียวกันที่กำลังขยายขนาดขึ้นเรื่อยๆ
"ไอดิน..."
"อืออ"
เสียงแหบพร่ากระซิบเรียกชื่อเขาซ้ำๆพาให้ใบหน้าหวานแดงปลั่งเห่อร้อน ร่างกายกำลังอ่อนระทวยเพียงเพราะรู้ดีว่าชื่อที่พี่พู่กันกล่าวออกมานั่นหมายถึงสิ่งที่พี่พู่กันต้องการมากที่สุด เขาจึงตอบแทนคำขอร้องนั้นด้วยจูบแผ่วเบา เชื่องช้าอ้อยอิ่งจนคนพี่ทนไม่ไหวถึงกับบดขยี้ริมฝีปากลงมาอย่างรุนแรงเกินจะต้านทาน ไอดินเผยอปากออกสอดลิ้นเล็กๆตวัดหยอกล้อกับลิ้นดุดันที่ควบคุมจังหวะทั้งหมดราวกับคนหิวโหย
ทำไมวันนี้พี่พู่กันถึงเอาแต่ใจจังนะ... นี่เขายั่วมากไปหรือเปล่า
แก้มนิ่มถูกสันจมูกโด่งฉกฉวยกลิ่นหอมสดชื่นจนพึงพอใจ ไอดินเชิดหน้าขึ้นยามที่คนพี่ประทับเรียวปากร้อนสร้างรอยรักไว้ตามลำคอ เสียงสูดเนื้อนิ่มดังหืดหาดคละเคล้าไปทั่วทั้งห้อง
พู่กันฝังใบหน้าของตนเองเข้ากับอกบางของไอดินที่เริ่มหอบหายใจแรงขึ้น ยอดอกสีหวานชุ่มน้ำใสช่างล่อสายตาของเขาเหลือเกิน
"อ้า! พี่..อ๊ะ...อ"
ไอดินปิดปากตัวเองแน่น ใบหน้าน่ารักส่ายไปมาอย่างกระสันเพราะพี่พู่กันเอาแต่ขบเม้มยอดอกของเขา ก้มลงดูดสลับทั้งสองข้างอย่างมัวเมาโดยไม่สนว่าเขากำลังเสียวจนทรมานมากขนาดไหน พี่พู่กันพยุงกอดเอวของเขาไว้แน่น ต่อให้เขากำลังดิ้นแต่กลับกลายเป็นเพียงแค่การยกแผ่นอกขาวให้คนพี่ได้ครอบครองมากขึ้นเท่านั้น
"พี่พู่กัน แบบนี้เรา...อ้ะ ไม่ไหวนะ"
"ไม่ต้องห่วง ห้องพี่เก็บเสียงครับ"
ใบหน้าหล่อเงยขึ้นมาสบตากับเขา สายตาทรงอิทธิพลกำลังสยบให้เขายอมอยู่ในโอวาทแต่โดยดี หลังมือของพี่พู่กันปาดเช็ดน้ำลายตามริมฝีปากของตนเองคล้ายกับว่าเพิ่งได้ลิ้มลองรสชาติอาหารโอชะจนพึงพอใจ
"ฮืออ อื้อ! อย่าทำเรา"
ไอดินกอดลำคอหนาไว้แน่น ซุกหน้าเข้ากับบ่ากว้าง ขาสั่นพับเพียงเพราะพี่พู่กันกำลังถูก้อนสบู่แข็งๆกับบั้นท้ายลงไปจนถึงร่องระหว่างเนื้อก้นนิ่ม
"หนูอ้อนพี่เสียงหวานขนาดนี้ มันน่ารังแกมากกว่าเดิมอีก รู้ไหมหื้ม"
"เราไม่รู้ ฮะ...อาา"
พู่กันกัดฟันกรอด มือแกร่งบีบสบู่ก้อนใหญ่จนแตกแบ่งครึ่งเป็นสองส่วน ขนาดที่เล็กลงพอดีกับช่องทางชุ่มน้ำทำให้เรียวนิ้วร้ายกาจตัดสินใจค่อยยัดมันเข้าไปช้าๆ นัยน์ตาคมหลุบลงมองคนตัวเล็กที่ส่งเสียงครางสั่นเครือ น้องกอดเขาแน่นมากขึ้น ริมฝีปากอิ่มเอาแต่เอื้อนเอ่ยวาจาหวานว่า 'อย่าทำ' แต่หารู้ไม่ว่าท่าทางของตนเองไม่เคยหยุดยั่วเขาตั้งแต่ก้าวเข้าห้องน้ำมาเลย
"อึก! อื้อ อย่า ขยับเบาๆ"
เสียงน้องร้องท้วงอู้อี้อยู่กับช่วงไหล่ของเขายามที่ก้อนสบู่กำลังเคลื่อนที่เข้าออกอยู่บริเวณปากทางแคบ
"พี่อาบน้ำให้ลึกๆอีกดีไหมครับ"
"ไอ้บ้า อ้ะ!"
สะโพกกลมงอนแอ่นขึ้นเล็กน้อยเพื่อรับสิ่งแปลกปลอมที่ขยับเคลื่อนไหวรวดเร็วขึ้น ร่างกายของพวกเขาทั้งเปียกทั้งลื่น อีกทั้งช่องทางด้านหลังของน้องก็ปรับตัวได้เร็วกว่าทุกครั้ง ไม่นานก็คงพร้อมสำหรับสิ่งที่มีขนาดใหญ่กว่านั้น
"ฮืออ พี่ใจร้าย อ้า"
ไอดินถูกจับหันหน้าเข้าหาผนังหินอ่อน ขณะที่บั้นท้ายเย้ายวนเปิดทางที่ควรสงวนไว้ทันทีที่เขาดึงก้อนสบู่ออก
อกแกร่งแนบนาบลงกับแผ่นหลังขาวเนียนพร้อมทั้งลำแขนที่กอดเอวของน้อง ฝ่ามืออุ่นลูบบริเวณหน้าท้องที่กำลังเกร็งขึ้นตามจังหวะการหายใจ จมูกโด่งกดย้ำบริเวณหลังต้นคอตลอดจนก้อนแก้มกลมที่สังเกตเห็นได้แม้จะยืนประกบด้านหลัง พู่กันลอบอมยิ้มอย่างถูกใจยามไล้ฝ่ามือลงไปสัมผัสจิวสะดือน่ารักที่เขาเป็นคนใส่ให้
"อือ~"
มือน้อยจิกผนังเย็นเชียบแน่น แท่งเนื้ออุ่นชื้นหยอกล้อกับช่องทางอ่อนไหวของน้องอย่างวาบหวาม แกล้งเสียดสีดึงเข้าออกอยู่อย่างนั้นทั้งที่ความต้องการของตนเองก็มากเกินจะอดทนไหว เขาอยากเข้าไปกอดรับความอบอุ่นจากร่างกายน้องจะแย่อยู่แล้ว
"ฮึก.. พี่พู่กัน ถุงยาง"
พู่กันจุ๊บแก้มน้องอย่างเอ็นดู น้องคงรู้อยู่แล้วว่าเขาคงไม่ยอมหยุดอีกแน่ แต่ของที่น้องถามหา ในห้องน้ำแบบนี้ เขาไม่มีหรอก...
"อ๊าา! อึก! อื้อ!"
ดวงตาคู่หวานเบิกกว้าง กายบางสะดุ้งรับกับสะโพกแกร่งที่ส่งแรงยัดส่วนกลางกายขนาดใหญ่แทรกเข้ามาในร่างกาย
"ขอโทษ เดี๋ยวพี่ช่วยล้างให้นะครับ"
พู่กันเริ่มขยับเคลื่อนไหวทันทีเนื่องจากโพรงอุ่นที่ดูดกลืนตัวตนของเขาไม่ได้ทำให้รู้สึกฝืดขัดสักนิด กลับกันมันทำให้เขายิ่งอยากเข้าไปสำรวจมากขึ้นเรื่อยๆ
"ฮึก อ้า!"
"ไม่เจ็บใช่ไหม"
"อือ ไม่ อ๊ะ! ลึกไป พี่พู่กัน!"
"พี่รู้หนูชอบตรงนี้"
ส่วนปลายหยักหมุนวนด้านในอยู่ตรงตำแหน่งเดิมซ้ำๆ แกล้งให้เจ้าของเสียงครางหวานส่งเสียงระงมกึกก้อง
"โอ๊ย...ฮึก เราเสียวอ่ะ อ๊ะ!!"
ท่อนแขนที่ยึดเกาะผนังเริ่มอ่อนแรงลง ปากพร่ำขอร้องให้ปีศาจร้ายที่อยู่ด้านหลังยอมปราณีลงบ้างสักนิด นี่เพิ่งเริ่มเองไม่ใช่เหรอ ทำไมทั้งเนื้อทั้งตัวรู้สึกวูบไหวราวกับไม่รู้ตำแหน่งของตนเอง สายตาเลื่อนลอยพร่าเบลอจนแทบมองไม่เห็นอะไรแล้ว
แกนกายขนาดพอดีมือปวดหนึบจนอดทนไม่ไหว ไอดินเลื่อนมือลงกอบกุมขยับรูดรั้งเป็นจังหวะ ยิ่งทำให้ลำตัวเกร็งกระตุก กายบางเผยอปากหอบหายใจแรงราวกับกำลังวิ่งระยะทางไกล
เสียงครางทุ้มต่ำพร้อมกับความหนักหน่วงที่กระทั้นโถมกายเข้าใส่ถี่ยิบบ่งบอกว่าพี่พู่กันก็รู้สึกสุขสมไม่ต่างกัน ฝ่ามือแกร่งตบลงบนสวิตซ์อัตโนมัติข้างผนังเสียงดังลั่น สายน้ำจากฝักบัวจึงหยุดลงในเวลาต่อมา แต่ก็ไม่แน่ใจว่าสวิตซ์ปุ่มนั้นมันจะพังหรือเปล่าด้วยแรงที่มากขนาดนั้น
"อ๊ะ!! อื้อ! อืออ!"
สะโพกกลมเหยียดแอ่นโค้งโก่งตัวขึ้น ไอดินเชิดหน้าส่งเสียงครางลั่น ศีรษะสั่นคลอนจากแรงกระแทกส่วนล่าง กายบางค่อยๆเอียงซบบ่าแกร่งของคนที่มอบให้ทั้งความสุขและความทรมานในเวลาเดียวกัน
"พี่ อ้า! ตรงนี้มัน...อ้ะ!!"
พู่กันสอดมือข้างหนึ่งใต้ข้อพับเข่าของน้องก่อนยกเรียวขาขาวขึ้นช้าๆ ไอดินสะดุ้งหายใจเฮือกเมื่อจังหวะหนักรัวสลับเข้าออกสุดไม่ยั้ง หวาดเสียวมัวเมาจนแทบครางไม่เป็นภาษา
"อ..อื้อ! อ! อะ!! พี่พู่กัน อ๊า!"
"อ่า! ครับ?"
เพียงแค่สายตาคมหลุบลงมองแก้วตาหวานฉ่ำเยิ้มก็หลุดเสียงคำรามในลำคอ ส่วนอ่อนไหวของน้องกำลังถูกมือของน้องเองผ่อนคลายความทรมานแต่ดูเหมือนว่านั่นไม่เพียงพอ
"อย่า อ้ะ!"
ร่างเล็กแทบดิ้นทุรนทุรายยามที่อุ้งมือหนาทำหน้าที่รูดรั้งท่อนเนื้อร้อนอย่างเอาใจ ขาสั่นเทาจนยืนแทบไม่อยู่ยิ่งช่องทางด้านหลังก็กำลังถูกกดย้ำลงมาตรงจุดกระสันด้านในเรื่อยๆ พี่พู่กันรู้ไปหมดทุกจุด รู้ทุกอย่างที่ทำให้เขาต้องส่งเสียงราวกับจะขาดใจแบบนี้
"ชอบมือพี่ไหมครับ อืมมม.."
"ชอบ อ้าา พี่พู่กัน เรา..ฮึก ขอร้อง อ๊ะ!!"
"หืม? ขออะไรครับหนู"
"อ..! อื้อ! เข้ามาอีก อีกนิดนะ อ๊าา"
ยังพูดไม่ทันจบประโยคความคับแน่นของแกนกายด้านหน้าก็ปลดปล่อยออกมาทุกหยาดหยด ขณะที่สงครามความรุนแรงที่ช่องทางอุ่นยังถูกกดย้ำลึกเข้ามาไม่หยุด ความกระสันแล่นริ้วทั่วร่างจนน้ำสีขุ่นพุ่งทะลักออกมาเลอะเปรอะเปื้อนผนังแกร่งอีกครั้ง
"พี่พู่กัน เรา..อ้า!"
"อาาส์..."
"อึก..อื้อ!!"
ร่างเล็กกระตุกสะดุ้งตัวตามแรงอัดของเหลวที่ฉีดเข้าด้านในโพรงแคบเป็นปริมาณมากจนล้นออกตามระหว่างขา น้องเหนื่อยหอบจนได้ยินเสียงหายใจหอบแฮ่ก
"งืออ.."
ใบหน้าน่ารักเอียงซบอกพี่พู่กันที่อุ้มเขาขึ้น ไอดินส่งแขนโอบรอบลำคอแกร่งเพื่อประคองตนเอง สองเรียวขาขาวเกี่ยวไว้กับช่วงเอวสอบ ริมฝีปากอิ่มขบกัดเข้าหากันแน่นเมื่อรู้สึกถึงอวัยวะด้านในที่ยังเสียบคาไว้และสอดดันเข้าไปลึกกว่าเดิมยามที่พี่พู่กันอุ้มเดินพาเขาออกมาจากห้องน้ำ
"อ๊ะ! อย่ากระแทกเรา"
"หึๆ พี่ทำอะไรที่ไหน"
เสียงหัวเราะแสนเจ้าเล่ห์จากคนพี่ทำให้เจ้าเด็กดื้อลงมือฟาดทุบลงไปไม่ยั้ง แต่ทำไมเวลานี้พี่พู่กันไม่แสดงออกว่าเจ็บหรือกลัวเขาเลยสักนิด
"บ้ากาม อ๊ะ! เราเสียวท้อง"
"ตรงนี้?"
"อืออ"
ฟันซี่คมกัดงับลาดไหล่กว้างจนขึ้นรอยแดง เสียงเล็กๆเล็ดลอดออกมาในจังหวะที่พี่พู่กันหย่อนกายนั่งบนเตียงทำให้ตัวเขานั่งคร่อมทับลงบนตักแกร่งโดยทันที
ใบหน้าหวานขึ้นรอยริ้วแดงจัดยามที่ได้ยินเสียงน้ำเฉอะแฉะจากส่วนของร่างกายที่ยังเชื่อมติดกัน เพียงแค่เริ่มยกสะโพกขยับออกแต่ความว่างเปล่ากลับทำให้เขาตัดสินใจกดสะโพกลงไปรับสิ่งเติมเต็มเข้ามาอีกครั้ง และอีกครั้ง...
"อ่าา หนูครับ"
จังหวะเนิบนาบค่อยๆกระชั้นถี่ขึ้นเมื่อช่องทางสีหวานกำลังเรียกร้องสิ่งนั้นและปลุกปั่นจนมันขยายตึงคับแน่น
"ฮือ อื้อ! เราเจ็บนิดนึงอ่ะ อ้ะ!"
"เบาๆครับ ช้าหน่อย"
"พี่พู่กัน อึก.. ใหญ่อ่ะ มันแน่น"
"ซี๊ดด พี่จะถือว่าเป็นคำชมนะครับ"
มุมปากตกขยับยิ้ม นิ้วมือเรียวบีบเจ้าก้อนลูกพีชกลมกลึงเค้นเนื้อสะโพกนิ่มอย่างเต็มไม้เต็มมือ ผิดกับช่วงเอวของน้องที่เขาแทบรวบเอาไว้ได้ด้วยแขนข้างเดียว
"อื้ออ อย่าบีบแรงเราเจ็บก้นนะ"
"หมันเขี้ยวอ่า โอ๊ย หนู เบาหน่อยครับ รัดจนพี่จะตายแล้ว"
"ฮืออ หยุดพูด ไอ้บ้า ไอ้ลามก อ๊ะ!"
"เลิกเล่นได้แล้วค่ะลูกแมวน้อย"
คนตัวเล็กกว่าถูกจับวางลงบนเตียงนุ่มอย่างง่ายดาย ผิวเตียงด้านข้างไอดินยุบยวบลงจากแรงค้ำของท่อนแขนแกร่งของพี่พู่กันที่คร่อมตัวทับพร้อมป้อนจูบหวานให้น้องแผ่วเบา เรียวปากร้อนกดประทับหน้าผากขาว ผิวแก้ม จรดปลายคางมน
"พี่รักหนูนะคะ"
"อือ เราก็รักพี่"
กรอบหน้าหล่อเอียงลงงับกลีบปากรูปหัวใจดูดย้ำพรางจดจ้องนัยน์ตากลมโตที่กำลังสบตาเขาเช่นกัน เสียงจุ๊บดังขึ้นอย่างนับครั้งไม่ถ้วน ดังประปรายไปทุกสัดส่วนที่คนพี่ทั้งจูบทั้งดูดเม้มผิวกายเนียนละเอียด ยอดอกของน้องแดงเต่งจากการที่เขาดูดกัดไปซ้ำๆเมื่อราวครึ่งชั่วโมงก่อน แต่ความจริงแล้วทั้งหมดของคืนนี้กำลังเริ่มต้นขึ้นต่างหาก
"ฮ๊ะ! อ้าา พี่พู่กัน"
ไอดินจิกปลายเท้าลากไปตามผ้าปูที่นอนสีเข้ม เรียวขาขาวยิ่งแยกออกกว้างมากขึ้นยามที่คนพี่แทรกตัวเข้ามาตรงกลาง ส่วนกลางกายใหญ่รุกล้ำเข้ามาช้าๆราวกับหลอกล่อให้ตายใจก่อนที่จะสวมเข้าลงล็อคสุดในทันที
"บ้าที่สุด อ๊ะ! อะ!"
เสียงหน้าขากระทบกันดังพั่บเป็นจังหวะก้องไปทั่วห้องแข่งกับเสียงหายใจกระเส่าของน้องที่แทบตัดขั้วหัวใจของพู่กันทุกครั้งที่น้องหลุดร้องเสียงหลงออกมา
กายเล็กเขยื้อนขึ้นลงตามแรงส่งของคนด้านบน ดวงตาหวานเบี่ยงหลบสายตาคมกริบที่มองลงมา เขาสู้กับพี่พู่กันโหมดนี้ไม่ไหวหรอก สายตาแบบนั้นสามารถแผดเผาเขาให้ตายคาเตียงตรงนี้เลยก็ว่าได้
"อ..อ..อ้า! เบาหน่อยครับ"
มือบอบบางยันบ่ากว้างของคนพี่เอาไว้ พี่พู่กันเร่งจังหวะโถมตัวลงมาหนักๆอย่างเอาแต่ใจ
"ฮึก เราเสียว อย่า อื้อ! อื้อ!"
บทรักส่งผ่านความรู้สึกเสียววูบจนขอบตาสวยรื้นน้ำตาเอ่อคลอหน่วงอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงครางหวานเริ่มแหบพร่ายิ่งยามที่พี่พู่กันกระแทกสวนกายเข้ามาตรงจุดอ่อนไหวภายในร่างกาย ใบหน้าขาวเชิดขึ้นเอาแต่ส่ายไปมาเพื่อปฏิเสธทั้งที่สะโพกกลมกำลังขยับตอบรับกับจังหวะร่างกายของคนพี่เป็นอย่างดี แถมยังดูดรัดไว้แน่นจนฝ่ายกระทำเสียวกระสันจนเริ่มระบายอารมณ์ทั้งหมดลงกับผ้าปูที่นอนข้างกายของเขาที่เพิ่งถูกพี่พู่กันกระตุกจนหลุดยับ
"อ่าห์!"
"พี่พู่กัน ร้อน อ้ะ!"
กายเล็กบิดเร่า ความรู้สึกร้อนคุกรุ่นมาจากด้านในร่างกายที่เลือดกำลังสูบฉีดมากกว่าปกติ นัยน์ตาหวานเยิ้มมองตามกรอบคางเรียวที่เกาะพราวด้วยเหงื่อเม็ดเล็ก มือของคนน่ารักยกขึ้นใช้หลังมือเช็ดซับเหงื่อให้คนพี่เบาๆ ก่อนขยับพยุงตัวลุกขึ้นโน้มตัวแนบริมฝีปากจุ๊บตามโครงหน้าหล่อพร้อมรอยยิ้มบนมุมปาก
"ทำแบบนี้เรายั่วอีกแล้วใช่ไหม"
"ไอดิน"
"เรายั่วได้มากกว่านี้อีกนะ แต่พี่ช่วยอ่อนโยนกับเรานิดนึงซี่ อ่ะ! พี่ทำเราเสียวจะตายอยู่แล้ว"
ประโยคสุดท้ายน้องจงใจกระซิบเสียงพร่า ไอดินรู้ดีว่าการทำแบบนี้จะยิ่งทำให้พี่พู่กันน๊อตหลุดกระจัดกระจายเลยล่ะ แต่เขาเลือกที่จะทำ เพราะอยากรู้ว่าเรี่ยวแรงทั้งหมดของคืนนี้จะสิ้นสุดที่ตรงไหน
ไอดินวางแขนสองข้างค้ำลงด้านหลังของตนเองก่อนนั่งขยับขาออกกว้างจนแม้แต่ตัวเขาเองยังเห็นขนาดอาวุธร้ายกาจที่ยัดเยียดความกระหายอยากให้เขาอย่างต่อเนื่อง ยิ่งพี่พู่กันขยับมากเท่าไหร่ ส่วนอ่อนไหวของเขาก็ตั้งชันขึ้นจนแทบไม่ต้องสัมผัส
"อึก อื้อ! เราชอบตรงนั้น"
กายเล็กเผลอขยับสะโพกเข้าหาตามสัญชาตญาณ ความเร็วที่เร่งขึ้นเรื่อยๆทำให้บั้นท้ายงอนเริ่มอยู่ไม่ติดพื้น
"หนูทำแบบนี้จะแย่เอานะครับ"
มือหนาบีบเฟ้นเนื้อสะโพกนิ่มจับยกขึ้นโถมกายลงใส่หนักๆอย่างต่อเนื่อง ไม่นานส่วนปลายหยักสีชมพูอ่อนของน้องก็เริ่มล่อลื่นเต็มไปด้วยน้ำสีใสก่อนที่ความเสร็จสมจะทะลักออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ พู่กันกัดปากขบกรามแน่น ลำแขนแกร่งเครียดเกร็งเผลอลงแรงบีบเค้นผิวเนื้อขาวจนแดงเรื่อเมื่อสายตายังคงจับจ้องภาพที่น้องหอบครางเผยอปากตัวสั่นระริก แอ่นสะโพกปลดปล่อยความต้องการของตนเองออกมา
"พี่จะทนไหวได้ยังไงหืม"
"พี่พู่กัน อย่าเพิ่ง เรากำลัง อะ...อ๊า!!"
เรี่ยวแรงทั้งหมดถูกสูบหายไปจากการถูกกระแทกลำกายเน้นย้ำเข้ามาลึกสุดปลดปล่อยน้ำกามหวานอัดแน่นอยู่ด้านในพร้อมๆกับที่ส่วนอ่อนไหวของเขากำลังคายน้ำออกมาเช่นกัน
เสียงหายใจหอบถี่ของทั้งคู่ดังสลับกัน กายขาวเนียนอ่อนปวกเปียกทิ้งตัวลงอย่างอ่อนแรง คนน้องคงได้สลบฟลุบลงไปกับเตียงแน่หากไม่ได้เรียวแขนแกร่งกอดประคองเอาไว้เสียก่อน
"น้องไอดิน"
"อืออ"
แก้วตาหวานเปิดปรือขึ้นอย่างเหนื่อยล้า แต่ถึงอย่างนั้นน้องคนน่ารักก็ยังเหนี่ยวรั้งท้ายทอยของเขาให้เลื่อนใบหน้าลงมาใกล้
"อื้มม~"
ลิ้นหวานฉ่ำตวัดแตะเรียวลิ้นร้อนดูดงับเบาๆก่อนจูบย้ำอีกหนึ่งที
"พี่พู่กัน.. เราเหนื่อยจัง แต่ดีมากเลย"
"ดีมากเหมือนกันครับ"
พู่กันจูบลงบนผิวแก้มน้องทีละข้าง เรียวปากบางยกยิ้มอย่างเอ็นดู เวลาที่ยั่วก็ช่างยั่วเสียเหลือเกิน พอโดนหนักจนหมดแรงก็ยังทำหน้าอ้อนน่ารักๆแบบนี้ ไม่แปลกเลยใช่ไหมที่เขาจะหลงแฟนตัวเองจนโงหัวไม่ขึ้น
"นอนนะครับ เดี๋ยวพี่กอด"
"ตรงนี้มันเหนอะอ่ะ"
"ครับ พี่ทำให้"
ไอดินซุกหน้านอนคว่ำลงกับหมอนใบใหญ่โดยปล่อยให้พี่พู่กันเป็นฝ่ายทำความสะอาดทั้งผ้าปูที่นอน รวมถึงช่องทางด้านหลังที่ไม่ควรปล่อยคราบเปรอะเปื้อน
"อืออ ฮึก"
ในเวลานี้ไอดินกลับรู้สึกเสียดขัดขึ้นมา เดาได้ไม่ยากว่าต้องบอบช้ำอย่างแน่นอน น้องกำลังอ่อนเพลียและง่วงมากถึงได้แสดงอาการงอแงแบบนี้ คิ้วได้รูปขมวดเข้าหากันพร้อมเบะปากคว่ำ
"ไม่เอาแล้ว จะเอากอดพี่"
"อีกนิดเดียวครับ"
"ฮือ งือ เราเจ็บ พี่พู่กัน"
"โอเค หายแล้วๆ"
พู่กันจุ๊บลงบนกลุ่มผมนุ่มพรางลูบผมปลอบเบาๆ ผ้าห่มผืนหนาถูกดึงขึ้นคลุมกายขณะที่คนน้องเขยิบซุกกอดเขาแน่น แก้มกลมวางเกยอยู่กับอก น้องขยับถูไปมาพร้อมระบายยิ้มบาง
"อุ่นจัง"
"สบายไหมครับ"
"อือ พี่พู่กันครับ"
"หื้ม.."
"Goodnight darling"
จิตใจของคนแข็งแกร่งถึงกับสั่นสะเทือนราวกับมีแผ่นดินไหวกับประโยคหวานพร้อมสรรพนามที่น้องเรียกเขา ป่านนี้ผิวหน้าคงแดงเถือกไปจนถึงใบหูสองข้างจนถ้าหากว่าน้องตื่นขึ้นมาเห็นคงโดนล้ออีกแน่นอน
:'')
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น