แก้วตากลมใสเชยขึ้นมองกรอบหน้าหล่อที่ส่งยิ้มบาง ราวกับกำลังตกหลุมพรางเข้าอีกแล้ว ทว่าครั้งนี้เขาเป็นฝ่ายตั้งใจเดินก้าวลงไปเองต่างหาก
"กอดกันเหมือนคืนนั้นเหรอ"
"ครับ และเหมือนกับทุกคืนที่อีรอสกับโดริสเคยกอด"
คยองซูเม้มปากเข้าหากันแน่น เขาไว้ใจแบคฮยอน แต่ที่ไม่ไว้ใจคือโดริสต่างหาก ทั้งที่เขากำลังคิดหนักอยู่แท้ๆแต่แขนของตนเองก็เหมือนไม่ใช่ของตนเอง เขากำลังส่งเรียวแขนเล็กโอบรอบลำคอของอีกคนลงมาอีกครั้ง
"อื้ออ"
แบคฮยอนก้มลงสูดกลิ่นกุหลาบที่หอมเย้ายวนมานาน เหมือนเป็นกลิ่นที่ทำให้เขารู้ตัวว่าคนตรงหน้ายินยอมอย่างเต็มใจ
เสียงจูบดังย้ำๆทุกครั้งที่ริมฝีปากร้อนได้สัมผัสกับผิวขาวดั่งหิมะ กายบอบบางซุกเข้าหาอ้อมกอดอุ่นยามที่เสื้อโค้ทค่อยๆหลุดลงจากบ่า
"ฉันรักนาย"
ประโยคหวานเอ่ยให้ได้ยินก่อนประทับจูบลงมาอย่างแผ่วเบา อ่อนโยนไม่ต่างจากฝ่ามือที่ลูบตามกลุ่มผมนุ่มอย่างทะนุถนอม
แบคฮยอนเกลี่ยปลายนิ้วไปบนผิวแก้มไล้ลงมาถึงปลายคางเกลี่ยวนไปมาไม่นานเจ้าของริมฝีปากอวบอิ่มก็ค่อยเผยอออกต้อนรับลิ้นชื้นที่เข้ามาทักทาย คนตัวเล็กเผลองับเบาๆอย่างตื่นกลัวทว่าสุดท้ายก็ถูกควบคุมไปตามจังหวะของอีกฝ่าย
เรียวปากบางทำหน้าที่จูบในขณะที่มือเพียงข้างเดียวกำลังปลดเปลื้องเสื้อผ้าของคยองซูทีละชิ้น
จุมพิศหวานถูกถอนออกก่อนกดย้ำเพียงริมฝีปากอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า การกระทำทั้งหมดยังไม่น่ายอมศิโรราบได้เท่าสายตาทรงพลังที่กำลังมองมาอย่างลึกซึ้ง นัยน์ตาคมประกายระยับงดงามดึงดูดคนมองเหมือนกับครั้งแรกที่ชายคนนี้นั่งอยู่หน้าเปียโนแกรนด์และบรรเลงบทเพลงหวานหู
"ฉัน... แบคฮยอน ขอสาบานต่อดวงจันทร์ดวงนี้ว่า หัวใจของฉัน ร่างกายของฉันและความรู้สึกทั้งหมดของฉัน เป็นของนายคนเดียว คยองซู ถ้าหากฉันผิดคำพูด ขอให้ฉัน..."
เด็กน้อยเบิกตากว้างพร้อมทั้งยกสองมือขึ้นปิดปากอีกคน การสาบานใช้เรื่องล้อเล่นที่ไหนกันเล่า เขาไม่อยากให้แบคฮยอนพูดอะไรที่เป็นการสาปแช่งตัวเองออกมาทั้งนั้น
แต่หารู้ไม่ว่ามือที่ทำหน้าที่ปิดปากคนตัวโตกว่าเอาไว้มันทำให้มือคู่นั้นไม่สามารถปกป้องเสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียวที่เหลืออยู่ในตอนนี้ไว้ได้
"เป็นห่วงฉันจนลืมระวังตัวเองอยู่เรื่อย"
"ก็ใครให้คุณพูดอะไรอย่างนั้น"
แบคฮยอนกระชับกอดคยองซูไว้แน่น เขาใช้ร่างกายตนเองมอบความอบอุ่นให้ทดแทนกับเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายที่เขาเพิ่งถอดมันลงไป
"นายบอกว่าเราไม่เคยขออะไรดวงจันทร์เลยนี่ ฉันเลยทำให้"
"น่ากลัวจะตายไป"
เจ้าของใบหน้าสมบูรณ์แบบจรดสันจมูกได้รูปลงตามเรียวนิ้วเล็กไล่ขึ้นไปจนถึงข้อมือบางก่อนยกมุมปากยิ้ม
"ฉันไม่กลัวในสิ่งที่ฉันมั่นใจว่าจะทำได้หรอก นายไม่มั่นใจเหรอ?"
"ต่อให้ผมไม่สาบาน แต่ผมก็รู้ว่าผม.. ผมรักคุณอยู่แล้ว"
"อ่า ให้ตายสิ น่ารักเกินไปแล้ว"
"อื้อ! อย่า..เพิ่ง อ๊ะ ฮื่ออ"
ภาพที่อีกฝ่ายก้มลงเชยชิมยอดอกเล็กกำลังทำให้เจ้าตัวเขินจนต้องเบี่ยงหน้าหลบ คยองซูหลับตาพรางกัดริมฝีปากตนเองระบายความกระสันที่แล่นริ้วไปทั่วจนถึงปลายเท้า
ฝ่ามือใหญ่กำลังบีบคลึงเนื้อสะโพกนิ่มพร้อมทั้งบดเบียดส่วนกลางของร่างกายเข้าหากันจนคนตัวเล็กกว่าผวาจิกนิ้วลงบนบ่ากว้าง
"รอให้ผม อ..อะ! ได้พูดบ้างสิ"
"นายอยากพูดอะไร"
สายตาของแบคฮยอนจดจ้องแก้วตาใสแป๋ว บ่งบอกว่าเขากำลังตั้งใจฟัง ทว่าด้านหลังกลับวาดปลายนิ้วไปตามบั้นท้ายก่อนค่อยๆแทรกไปเข้าไปยังช่องทางแคบ
"ผมอยากสาบานกับคุณบ้าง อึก.. ยืนจะไม่ไหวอยู่แล้วนะครับ"
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างน่าเอ็นดู แน่นอนว่าคำสาบานเกี่ยวกับความรักจะสมบูรณ์ได้ต้องประกอบขึ้นมาจากคนสองคน และเขาก็กำลังรอคยองซูพูดออกมา
เพียงแต่อดใจไม่ให้แกล้งไม่ได้เลย
"อื้อ.. อย่าขยับ นิ้วคุณ"
เรียวขาขาวสั่นพั่บยามที่นิ้วยาวขยับเคลื่อนไหวอยู่ด้านใน คยองซูเกยคางบนบ่ากว้างกอดร่างกายแกร่งไว้เพื่อพยุงตัว เสียงแว่วหวานเอ่ยกระซิบข้างหูคนรักด้วยประโยคคล้ายคลึงกัน
"ผม คยองซู ขอสาบานว่าหัวใจและร่างกายของผม เป็นของคุณคนเดียว อ..อื้อ! ขอให้ความรักของเราคงอยู่ไป...ตลอดกาล"
จบสิ้นประโยค นัยน์ตากลมโตทอดมองไปยังดวงจันทร์สีเหลืองนวล มันเปร่งประกายสว่างจ้ากว่าทุกครั้ง ราวกับรับรู้สิ่งที่พวกเขาเพิ่งพูดออกไป
ไม่นานนักภาพดวงจันทร์และท้องฟ้ายามค่ำคืนก็ถูกแปรเปลี่ยนเป็นเพดานห้องกว้างกับเชิงเทียนก่อนตามด้วยร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่าของแบคฮยอนที่ทาบทับลงมาบนเตียง
สองสายตาที่กำลังประสานเข้าด้วยกันเริ่มดึงดูดกันราวกับมีมนต์สะกด
"อีรอส ฉันคิดถึง..อื้อ~"
ความคิดถึงถูกกลืนกินลงไปพร้อมกับเรียวปากหยักที่ประทับรอยรักทั่วแผ่นอกบาง ผมสีบลอนด์ยุ่งไม่เป็นทรงเกิดจากก้านนิ้วเล็กสอดขยุ่มหนักเบาเป็นจังหวะดั่งที่อีกฝ่ายกำลังบรรเลงลิ้นร้อนลงบนยอดอกที่กำลังเปียกชุ่ม
"ฮะ..อา.."
ใบหน้าหวานเชิดขึ้นปรือตามองแสงไฟข้างหัวเตียงสลับกับคนรักที่ยิ่งเบียดส่วนกลางกายเข้าหากันมากเท่าไหร่ ความอดทนก็ลดลงไปมากเท่านั้น
คยองซูพลิกตัวคว่ำหน้าลงกับหมอน ซ่อนแก้มสีแดงกับดวงตาฉ่ำเยิ้ม เขาไม่กล้ามองแบคฮยอนในเวลานี้เลยแต่ดูเหมือนโดริสจะไม่เห็นด้วย ประโยคที่บอกว่าคิดถึง รวมทั้งแววตาแสนออดอ้อนก็เป็นฝีมือเจ้าตัวทั้งนั้น
คนที่จะเป็นบ้าตายอยู่ตรงนี้ต่างหาก เขาไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้วนะ
"เขินเหรอ"
เด็กน้อยพยักหน้างึกงัก ท่าทางน่ารักนั้นอดไม่ได้ที่จะก้มลงฟัดไปที
"ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำให้นายเขินได้มากกว่านี้อีก"
"อืออ"
บั้นท้ายงอนถูกจับยกขึ้นเล็กน้อย ก้อนนุ่มนิ่มกำลังถูกบีบเค้นอย่างเต็มไม้เต็มมือ คนด้านบนบรรจงจูบแผ่วๆ ตามแผ่นหลังขาวพร้อมกับอุ้งมือที่ตั้งใจมอบความสุขให้กับส่วนกลางร่างกายของพวกเขา
"คุณ..แบคฮยอน"
น้ำเสียงหวานขาดช่วงทันทีที่จังหวะมือเร่งขึ้นเรื่อยๆรูดรั้งจากส่วนต้นถึงส่วนปลายก่อนที่จะเกลี่ยนิ้วหยอกล้อคลึงเคล้าส่วนปลายหยักจนคนตัวเล็กกว่าบิดกายเร่า
"พ..พอ แล้ว"
"อีรอส เข้ามาในตัวฉันได้ไหม"
มุมปากบางยกยิ้มกับสองประโยคที่ออกมาจากปากคนคนเดียวกัน และสองจิตในตัวเขาก็เลือกที่จะตามใจทั้งคู่นั่นแหละ
ฝ่ามือเรียวผละออกจากส่วนอ่อนไหว เลื่อนขึ้นมาแหวกก้อนเนื้อนิ่มสองข้างใช้ส่วนแข็งขืนสัมผัสตามร่องด้านหลังจนกว่าอีกฝ่ายจะพร้อม
"อย่าแกล้งผม อื้อ.."
"นายขัดใจฉันงั้นเหรออีรอส ฮ๊าา!"
คนตัวเล็กผวาจิกหมอนแน่น อาวุธร้ายกาจถูกส่งเข้าช่องทางด้านหลังแบบที่ไม่ทันตั้งตัว เหงื่อกาฬซึมทั่วร่างกายทั้งที่อากาศด้านนอกหนาวเหน็บ
"ฉันจะขัดใจนายได้ยังไง โดริส.."
เสียงแหบพร่าลอยวนอยู่ข้างหู โดริสค่อยๆขยับตัวขึ้นรั้งร่างตนเองคุกเข่าเกาะหัวเตียงไว้เป็นที่ยึดก่อนที่อีกคนจะส่งจังหวะกดย้ำลึกเข้ามา
กายเล็กขยับขึ้นลงตามจังหวะด้านหลังพร้อมเอี้ยวตัวมอบจูบหวานให้กับคนรักที่ก้มลงมาใกล้ เสียงหอบหายใจดังรุนแรงสลับกับเสียงริมฝีปากนัวเนียเข้าหากันไม่หยุดแต่ก็ไม่ดังเท่าเสียงครางระงมของคนสองคนยามกระแทกกายเข้าหากัน
ร่างกายกำยำถูกฝ่ามือขาวผลักลงนอนราบจนศีรษะแนบลงหมิ่นขอบเตียง เป็นโดริสเองที่เคลื่อยกายขึ้นมาอยู่ด้านบน บรรเลงจังหวะเร่าร้อนต่อเนื่องแม้ว่าช่องทางด้านหลังกำลังชุ่มไปด้วยน้ำรักที่ถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกันไม่นาน
"อ๊ะ! อ้า.."
สะโพกงอนสวยโยกขึ้นลงเป็นจังหวะเชื่องช้าสลับกับฝ่ายกระทำที่สวนขึ้นมาอย่างเอาแต่ใจเพราะภาพตรงหน้าช่างเย้ายวนเสียเหลือเกิน
"มากเกินไปแล้วนะคยองซู"
"ผม ปะ เปล่า!"
ปากกำลังปฏิเสธว่าตนเองไม่ใช่คนทำแต่ท่าทางกลับไม่เป็นอย่างนั้น แบคฮยอนสูดลมหายใจเข้าออกลึก ขบกรามแน่น ความรู้สึกกระสันไปทั้งร่างกำลังเล่นงานเข้าแล้ว เขาไม่อยากพลั้งมือทำอะไรรุนแรงแต่คนตัวเล็กตรงหน้าไม่ให้ความร่วมมือสักนิด
กายบอบบางเลื่อนนิ้วขึ้นสะกิดหยอกล้อกับยอดอกของตนเองพร้อมกับร่อนเอวเป็นจังหวะ ยิ่งยามที่เขาบีบเนื้อก้นนิ่ม ริมฝีปากบางก็กัดเม้มเข้าหากันสลับกับส่งเสียงกระเซ่า ดวงตากลมโตที่จดจ้องเขาช่างงดงามไร้ที่ติ
"แบคฮยอน อ้ะ! อื้ออ"
คนตัวเล็กกว่าถูกกักขังใต้ร่างแกร่งอีกครั้ง คยองซูพาดแขนขึ้นปิดบังใบหน้าของตนเองเอาไว้ ขืนมองต่อไป.. นัยน์ตาสีบลอนด์นั่นแทบจะแผดเผาเขาให้หลอมละลายไปทั้งร่าง
"อ๊าา~!"
กลีบปากอิ่มเผยอครางรับเป็นจังหวะเดียวกับที่ส่วนลึกภายในร่างกายถูกกระตุ้นด้วยใจกลางร่างกายของอีกคน มันกดย้ำเข้ามาแนบแน่นไปทุกส่วนแทบไม่มีช่องว่าง
"อึก..อ้ะ"
ถูกกระแทกกระทั้นเข้ามาถี่ลึกจนต้องยอมแพ้ แววตาใสปรือมองกรอบหน้าคมกริบที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ก่อนแล้ว แบคฮยอนจับเรียวแขนขาวยกขึ้นคล้องคอเขาเอาไว้ก่อนซุกหน้าลงจูบผิวแก้มที่กำลังเห่อร้อนอย่างหนัก
"ผม ไม่ไหว แล้วครับ"
"อื้มม"
คยองซูขยับถูแกนกายเบียดเข้าหาลอนหน้าท้องแกร่งขณะที่แบคฮยอนโถมตัวเข้าหาเร็วขึ้น..เร็วขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งความทรมานทั้งหมดถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง
เด็กน้อยหอบหายใจอย่างหนัก กรอบหน้าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อไม่ต่างจากคนด้านบนที่กำลังอมยิ้มบางๆ คนอายุมากกว่าแนบริมฝีปากป้อนจูบหวานให้เป็นรางวัล แต่ในตอนนี้เขาเพลียมากเกินกว่าที่จะเปิดตาเอาไว้ได้เสียแล้วสิ
"Goodnight baby~"
"When the sun rises..."
"Take care"
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น