ร่างบอบบางจับผ้าขนหนูผืนเล็กซับน้ำบนผิวหน้าเดินออกมาพร้อมกับกลิ่นสบู่หอมฟุ้ง หอมมาถึงอีกคนที่นอนพิงหัวเตียงพร้อมชันขาขึ้นข้างหนึ่ง สายตาและมือจดจ่ออยู่กับเกมในจอสมาร์ทโฟนที่เขาเล่นเพื่อฆ่าเวลา หากคิดว่ากลิ่นหอมๆจะทำให้หมอกละความสนใจจากเกมตรงหน้าไปได้นั้นคงต้องคิดใหม่ เพราะกลิ่นแบบนี้หมอกสัมผัสมันจนชินแล้ว มีเพียงมุมปากที่ขยับยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยเป็นปกติทุกครั้งที่เขาได้กลิ่นหอมๆที่ถูกใจ
พายมองท่าทางของคนที่ไม่ใช่เจ้าของห้องแต่บังอาจมายึดเตียงพร้อมวางท่าทางสบายๆราวกับอยู่ห้องตัวเอง เห็นทีไรก็หมั่นไส้ หมอกไม่ได้เงยหน้ามามองเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังเอ่ยประโยคตักเตือนเขารอบที่ร้อย
"บอกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าให้ล็อคประตูห้องเอาไว้ ถ้าคนที่เข้ามาไม่ใช่กูจะทำไง"
"บอกกี่ครั้งแล้วว่าเพราะกูรู้ว่ามึงจะมาถึงได้ปลดล็อคเอาไว้ ปกติกูก็ล็อคน่าา"
"ยอกย้อนเหรอ"
พายเบะปากใส่หนึ่งทีเพราะรู้ว่าหมอกคงไม่เห็น ก็เอาแต่จ้องจอโทรศัพท์อยู่นั่น
"ดื้อว่ะมึงอ่ะ"
"ทำไม มึงไม่ใช่พ่อกูซะหน่อย"
"แต่เป็นผัว"
"กูไปทาครีมก่อนดีกว่า"
พายหันหน้าหนีพร้อมเปลี่ยนเรื่องทันที แน่นอนว่าหมอกเห็น.. แก้มขาวๆนั่นกำลังฝาดไปด้วยสีเลือดจางๆอย่างน่ารัก พอได้เห็นภาพที่พอใจแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ
"พาย เดินมาหากูหน่อย"
ฝ่ามือเรียววางสมาร์ทโฟนลงกับโต๊ะข้างเตียงก่อนจะส่งสายตามองให้คนตัวเล็กกว่าเดินมาหา พายไม่ได้พูดอะไรนอกจากจัดการกับการลงสกินแคร์เบาๆบนใบหน้าจนเสร็จจึงจะเดินไปหยุดยืนข้างเตียงตามที่อีกฝ่ายต้องการ
"อาบน้ำมาจากห้องหรือยังเนี่ยมานอนเตียงกู"
"อาบแล้วน่าา ไม่อาบกูก็ไม่ขึ้นเตียงมึงหรอก ไม่อยากโดนบ่นจนหูชา"
เป็นปกติที่หมอกจะต้องอาบน้ำมาหรือไม่ก็ต้องนอนเกลือกกลิ้งบนพื้นถ้ายังไม่ยอมอาบน้ำเวลามาที่ห้องเขา เป็นเหตุผลในเรื่องของความสะอาดที่หมอกก็รู้ดี แต่บางทีก็ชอบแกล้งหลอกเขา ทำให้ในครั้งนี้เขาต้องเอ่ยถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจเพราะชุดที่หมอกสวมอยู่ตอนนี้ไม่ใช่ชุดที่พร้อมนอนด้วยความที่สวมกางเกงขายาวๆแบบนั้น
"มึงหนาวเหรอ ให้กูลดแอร์ป่ะ?"
"ไม่ต้อง เดินหนีกูจัง มีพิรุธนะเนี่ย"
"ก็มึงเอาแต่จ้องกูอ่ะ กู..."
"เขิน?"
"ไอ้บ้า"
"พาย"
ปลายนิ้วเรียวแตะคางมนเบาๆ หมอกส่งมือขึ้นมาประคองกรอบหน้าน่ารักพร้อมกับใช้นิ้วโป้งลูบผิวแก้มเนียนอย่างแผ่วเบาเป็นผลให้คนถูกสัมผัสอ่อนโยนนั้นยืนเกร็งขึ้นมาแถมยังแอบกำมือน้อยๆที่ด้านข้างลำตัว ฝ่ามือที่แตะผิวแก้มของเขายังไม่ทรงอิทธิพลเท่ากับสายตาที่หมอกส่งผ่านออกมาเหมือนเป็นม่านบางๆของความรู้สึกจากส่วนที่ลึกสุดของจิตใจ
"มึงน่ารักจัง"
อดไม่ได้ที่จะยันตัวขึ้นเพื่อจุ๊บลงบนกลีบปากอิ่มนั่นเบาๆ ยิ่งถูกใจไปอีกเมื่อหลุบสายตาลงเห็นว่าคนตัวเล็กกำลังกำชายเสื้อตัวเองแน่น
"มานอนมา"
พายกัดริมฝีปากตัวเองเบาๆก่อนนั่งลงบนเตียงโดยไม่คิดอะไร ดวงตากลมใสมองอีกคนที่ยังคงนั่งจ้องเขาไม่เลิก
"พอแล้ว เลิกมอง ยอมรับก็ได้กูเขินมึง.."
มือน้อยเอื้อมขึ้นปิดตาอีกฝ่ายพร้อมดันหน้าผากมันไปเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว หารู้ไม่ว่ามันเป็นการเปิดโอกาสให้เจ้าตัวรวบเรียวแขนไว้ก่อนคร่อมตัวลงมาอยู่เหนือกว่า
"หมอก.."
สังเกตได้ถึงแววตาที่เลิ่กลั่กไปมาของคนใต้ร่าง ริมฝีปากหยักขยับยิ้มขึ้นอย่างใจดี
"ถ้ากูอยู่ตรงนี้มึงกลัวกูไหม"
"ก็ไม่นะ"
พายตอบออกไปตามตรงเพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องกลัวเพียงแต่ตกใจนิดหน่อยเพราะปกติหมอกไม่เคยคร่อมทับตัวเขาไว้แบบนี้ หมายถึงแค่ตอนที่มันมีสติครบถ้วนดีอ่ะนะ ถ้าเมาล่ะก็อีกเรื่อง
"กูอยากกอดมึงเยอะๆ แต่ก่อนหน้านี้กูก็ไม่กล้าล่วงเกินมึงมากไปกว่านั้น กูกลัวว่ามึงจะกลัว กูชอบมึงจริงๆนะพาย"
"อืออ"
ใบหน้าน่ารักเบี่ยงหลบปลายจมูกโด่งที่ซุกหอมที่ลำคอ หมอกจุ๊บลงกับต้นคอของเขาเบาๆก่อนปัดป่ายสันจมูกไปมา
"เป็นอะไร กำมือแน่น"
"ก..ก็มึงไม่เคยหอมกูตรงนี้"
"ใครบอกว่าไม่เคย ตอนกูนอนกอดมึงจมูกกูก็ซุกตรงนี้อยู่บ่อยๆ"
"ไอ้คนนิสัยไม่ดี อ๊ะ หนวดมึงอ่ะ"
พายจับกรอบหน้าเรียวยั้งเอาไว้เพราะกำลังรู้สึกจั๊กจี้ตอหนวดแข็งๆมันทิ่มแก้มของเขาแต่หมอกกลับเอาแต่หัวเราะ
"ขอกอดหน่อย"
"กอดอยู่ไม่ใช่หรือไง"
"อืม กูจะค่อยๆเริ่มจะได้รู้ว่ามึงโอเค"
"มึงหมายถึง..?"
"หน้าซื่อๆของมึงตอนนี้อ่ะโคตรน่าฟัดเลยว่ะ"
"อื้ออ หมอก..เอาจริงเหรอ"
"เอาจริง"
"มึงไปอยากมาจากไหนวะ"
"ก็ตั้งแต่เห็นหน้ามึงอ่ะ"
พายก้มมองเส้นผมสีดำเรียงสวยของเจ้าของกายแกร่งที่ก้มซุกลงกับอกพร้อมปลดกระดุมเสื้อชุดนอนของเขาลงเรื่อยๆ
"อยากกัดว่ะ กูกัดได้ป่ะ"
"อ..ไอ้! อื้อ"
คนตัวเล็กกว่าหันหน้าหนีเพราะเขินอายเกินกว่าที่จะมอง ยอดอกเด่นสวยถูกเรียวปากร้อนครอบครองพร้อมขบกัดมันเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว
"มึงนี่น่ารักยันหัวนมเลยว่ะ"
เสียงหัวเราะเบาๆของไอ้เพื่อนบ้าที่ไม่ใช่เพื่อนอีกแล้วกำลังทำให้เขาหน้าแดงแปร๊ดไปทั้งแทบ ถึงเขาสนิทกับหมอกมากขนาดไหนแต่สาบานได้ว่าหมอกไม่เคยทำแบบนี้ ไม่เคยกล้าขึ้นมาคร่อมบนตัวเขาอย่างจงใจด้วยซ้ำ เพราะงั้นตอนนี้เขาถึงได้เขินจนเนื้อตัวแดงไปหมด
เรียวแขนแกร่งโอบกอดแผ่นหลังบางขึ้นเบาๆทำให้เจ้าตัวไม่สามารถหลบสายตาได้อีก พายขบเม้มริมฝีปากตัวเองอย่างประหม่าจดจ้องอีกฝ่ายตอบด้วยแววตาสั่นไหว
"กอดพอหรือยัง.."
"ยัง"
"จะกอดไปถึงไหน"
"ถ้ากอดมากกว่านี้มึงโอเคหรือเปล่า กูไม่อยากทำตามใจตัวเอง กูแคร์มึงที่สุดเลยนะ"
ประโยคคำถามที่แสนจะน่ารักโดยแทบไม่เชื่อหูว่าจะหลุดมาจากปากของหมอก ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองชอบผู้ชายคนนี้ตรงไหน เพราะแค่ใกล้ชิดหรือเพราะอะไร แต่ตอนนี้คงแน่ใจได้แล้วว่าเพราะหมอกเป็นแบบนี้ เป็นคนที่ทำหน้าเบื่อโลกให้ทุกคนแต่มีแต่สายตาที่มีความสุขมองมาที่เขา ให้เกียรติเขาแม้ว่าจะชอบแกล้งฉวยโอกาสบ่อยๆก็ตาม แต่เขาก็รับรู้ได้ว่าหมอกจะค่อยๆเริ่ม ค่อยๆกล้าก้าวเข้ามาใกล้เขา และสัมผัสเขามากขึ้นทีละนิด ถ้าเป็นอะไรที่ไม่เคยลองหรือมากจนเกินไปที่อีกฝ่ายคิดว่าเขาอาจจะไม่โอเค หมอกจะไม่ทำมันเด็ดขาด แต่ตอนนี้หมอกมีสิทธิทำทุกอย่างแล้วนี่... ถึงจะยังไม่ได้ขอคบกันแต่ต่างคนต่างก็รู้สึกอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ แล้วแบบนี้หมอกกำลังผิดสัญญาอะไรบางอย่างอยู่หรือเปล่านะ
"มึงไม่กลัวโดนสีไม้แดกหัวเอาเหรอ"
"มันจะมาทำอะไรกูได้ ขอแค่มึงอนุญาตก็พอ"
อ้อนไม่พอยังก้มซุกลงมาหาซอกคออุ่นๆนั่นอีก สีหน้าเว้าวอนมันกำลังทำให้เขาไปไม่เป็น แถมพูดย้ำๆกับคำว่า 'ขอนะ' มันทำให้เขาแทบจะเป็นบ้า
"มึงเงียบงั้นกูไม่รอคำตอบแล้วนะ"
"อะ! ไอ้หมอกบ้า"
สัมผัสร้อนๆแนบทับผิวกายขาวยามผิวเนื้อเสียดสีกัน ไม่รู้ว่าหมอกถอดเสื้อออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ตอนนี้พายกำลังสัมผัสได้เพียงความแข็งแกร่งของลอนหน้าท้องเบาๆที่บดเบียดอยู่กับหน้าท้องของตัวเอง หมอกค่อยๆซุกพรมจูบไปทั่วแผ่นอกและช่วงไหล่ เขาสัมผัสได้ว่าลมหายใจของอีกฝ่ายกำลังแรงขึ้น สัมผัสอบอุ่นกำลังทำให้พายรู้สึกดีเป็นกอดแบบที่ไม่เคยได้รับมาก่อนเลย
พายเม้มปากมองตามฝ่ามือของตนเองที่ถูกอีกคนชักจูงไปวางไว้ตรงใจกลางกางเกงขายาวสีดำของหมอก ก้อนเนื้อด้านในรับทักทายฝ่ามือของเขาทันทีที่แตะลงไป
"ตรงนี้ ทำเป็นไหม?"
"อื้อ"
มือน้อยกดสัมผัสลงหนักขึ้นก่อนจะลูบขึ้นลงช้าๆ มือสั่นๆอดตื่นเต้นไม่ได้เพราะเขาไม่เคยสัมผัสของใครแล้วถ้าวัดจากไซส์ที่มันนูนขึ้นมาใต้ร่มผ้าของหมอกก็น่ากลัวไม่เบาเลย
"อ่า.."
พายสังเกตใบหน้าของคนที่ซุกไซร้ร่างกายของเขาอยู่ บางครั้งหมอกก็ถึงกับเบี่ยงหน้าออก ขบกรามแน่น เสียงหายใจและลมหายใจที่ผ่อนออกมาแรงๆมันบ่งบอกได้อย่างดีว่าตอนนี้หมอกกำลังรู้สึกยังไง
"มือมึงโคตรดีเลยว่ะ เสียวชิบ"
"ไอ้บ้า อย่ามาพูดจาทะลึ่งใส่กูนะ"
"ก็ปกติเคยใช้แต่มือตัวเองนี่หว่า มือมึงนุ่มกว่าตั้งเยอะ"
เสียงครางแผ่วกระซิบอยู่ข้างใบหูเล็ก หมอกขบกัดมันลงเบาๆราวกับเป็นลูกหมาหยอกล้อ มันไม่เจ็บซักนิดแต่กลับเป็นสิ่งที่ทำให้พายหลับตาแน่นเพราะหมอกยังคงวนเวียนอยู่แถวนั้นไม่ยอมผละออกมาสักทีจนขนกายเขาลุกชันไปหมด
"พาย มึงอ่ะ น่ารักมาก"
"พอแล้วว กูเขินนะ"
"เขินก็เลยบีบของกูซะแน่นเลย"
"จะบีบให้ขาดเลย"
เผลอเลื่อนสายตาขึ้นมองตาขวางๆใส่อย่างหมั่นไส้แต่ก็ได้รับสายตาที่แสนเอ็นดูมาแทน หมอกก้มจุ๊บลงบนหน้าผากเนียนเบาๆไล่ตามผิวแก้ม จมูก แล้วมาหยุดลงที่กลีบปากอิ่ม เขาจ้องมองมันสักพักก่อนประกบแนบริมฝีปากของตนเองลงอย่างอดทนไม่ไหว จังหวะป้อนจูบเร่าร้อนขึ้นทันทีที่คนตัวเล็กทำท่าเหมือนพยายามจูบตอบกลับมา มือไม้แสนซุกซนสัมผัสผิวกายขาวไปทั่ว นิ้วเรียวเกี่ยวขอบกางเกงตัวเล็กจับสะโพกยกขึ้นเล็กน้อยก่อนถอดมันออกอย่างง่ายดาย
หมอกใช้จังหวะที่อีกคนกำลังเคลิบเคลิ้มกับรสชาติจูบแทรกตัวเข้าตรงกลางแนบกายลงชิด ส่วนใจกลางสำคัญภายใต้กางเกงเบียดเข้าหาส่วนอ่อนไหวของคนใต้ร่างไม่นานก็เหมือนว่าพายจะรู้ตัวซะแล้ว
"หมอก อ๊ะ.."
คนตัวเล็กกว่ากำมือแน่น เพิ่งรู้สึกได้ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังโดนเล่นงานเข้าให้แล้ว
"กูเอาเข้าไปได้ไหม?"
"เบาๆนะ"
นิ้วเรียวยาวกดแทรกเข้าช่องทางแคบโดยที่เจ้าของนิ้วนั้นกำลังจดจ้องสีหน้าของคนตัวเล็กตลอดเวลา เพราะหากพายทนไม่ไหว เขาก็จะไม่ฝืน
"เจ็บไหมครับ"
"อ..อื้อ"
พายกำลังอดทนกับความเจ็บแบบเสียดๆด้านหลังจนต้องเม้มปากเอาไว้แน่น มือไม้หาที่ควานจับทำให้หมอกเป็นฝ่ายสอดประสานมือเข้าหาพร้อมพรมจูบลงเบาๆ ยิ่งเริ่มขยับนิ้วเป็นจังหวะกายบอบบางก็เริ่มบิดไปมาพลางส่งเสียงอื้ออึงจนเขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่านี่คืออาการของคนที่น่าจะเจ็บอยู่จริงๆ แผ่นอกที่กระเพื่อมตามจังหวะการหายใจกำลังล่อลวงเขาเข้าไปหาอย่างไม่อาจควบคุมได้
"อื้ออ มึงอย่ากัดแรง"
"กูไม่ไหวแล้วว่ะ"
"ฮะ... ว่าไงนะ อ๊ะ!"
แทบจะดิ้นพล่านเมื่อรู้สึกได้ถึงของที่ใหญ่กว่านิ้วกำลังแทรกเข้ามา มันคับแน่นจนตัวตนของหมอกยังขยับเข้ามาได้เพียงแค่ครึ่ง..
"มึง.. อ๊ะ"
ก้านนิ้วน้อยจิกลงกับลำแขนแกร่งที่วางคร่อมอยู่ข้างลำตัว สายตาที่มองช้อนขึ้นหาคนด้านบนพร้อมน้ำตาคลอๆยิ่งปลุกความร้ายกาจในตัวผู้ชายคนหนึ่งขึ้นมาแผดเผาและไม่มีวันดับลง
"มึงแม่ง ทำไมน่ารังแกขนาดนี้วะ"
พั่บ!
"โอ๊ย! มึงอ่ะ เจ็บ"
เหมือนคนตัวเล็กจะเริ่มงอแงแล้ว เข้าใจว่าคงอึดอัดน่าดู ก็เล่นรัดส่วนนั้นของเขาไว้แน่นขนาดนี้
"ยังเข้าไม่สุดเลย"
"ย..ยังอีกเหรอ"
ถามออกไปแบบนั้นเพราะว่าตอนนี้แค่หมอกขยับเบาๆเขาก็ขนลุกไปหมดแล้ว เป็นอาการแบบที่ไม่เคยเกิดกับร่างกายของเขา อึดอัด ทรมาน แต่กลับไม่ได้ต้องการจะขาดสิ่งนั้นไป
"หมอก เบาๆ"
"ครับ เบาอยู่"
"อื้ออ~"
พายเหยียดคอเชิดหน้าขึ้นสองมือจิกกำหมอนแน่น ช่องทางด้านหลังกำลังปรับสภาพยอมรับสิ่งแปลกปลอมเข้ามามากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆจังหวะเนิบนาบสลับกับเสียงคำรามเบาๆของคนด้านบน พายหน้าร้อนผ่าวหันหน้ามุดหนีกับเสียงหื่นกามของหมอก นึกก่นด่าว่าไอ้บ้าอยู่ในใจเป็นร้อยๆรอบ
"ไอ้เหี้ย โคตรดี"
"อะ...อย่าพูด!"
"มองกูหน่อย"
"ไม่มอง อ้ะ!"
"จะมุดหนีไปถึงไหน เดี๋ยวก็หายใจไม่ออก"
"เวลามองแล้วมึงทำแรงอ่ะ"
ใบหน้าน่ารักหันกลับขึ้นมาเบะปากใส่อีกฝ่ายและเป็นอย่างที่คิด เวลาได้เห็นหน้าพายจังหวะสะโพกของคนด้านบนก็รุนแรงขึ้นจนดวงตาหวานฉ่ำเยิ้มไปหมด พายถูกปล้ำจูบลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า สภาพวาบหวามไม่ต่างจากนางเอกหนังเอวีที่เขาเคยดูบ่อยๆ
ไม่สิ.. น่ารักกว่าตั้งเยอะ
เพราะอีกฝ่ายคือคนที่เขารักจะทำอะไรหรือแสดงท่าทางแบบไหนก็ดูเย้ายวนยิ่งในเวลาแบบนี้
"หมอก อื้อ! ม..มึง คิดอะไรอยู่"
"รู้ได้ไงว่ากูคิดอะไร"
"ก็มึงจ้องกูอ่ะ"
"เอามึงอยู่ ไม่ให้มองมึงได้ไง"
"หยาบคาย อ้า.."
เผลอสูดลมหายใจดังเฮือกกับเสียงหวานนุ่มหู ใบหน้าน่ารักโยกขึ้นลงตามแรงส่งด้านล่าง ผมหน้าม้าที่เขาชมว่าน่ารักบ่อยๆกำลังสะบัดปลิวเป็นจังหวะ เรียวแขนแกร่งโอบกอดร่างกายบอบบางที่บิดเร้ายั่วยวนอยู่ตรงหน้า เหมือนจะเป็นบ้าทุกทีที่มอง
"หมอก จูบหน่อยนะ"
มือขาวเนียนประคองกรอบหน้าเรียวเข้ามาใกล้ แววตาอ้อนๆแบบนั้นน่ารักน่าชังที่สุด กลีบปากอิ่มบวมเจ่อเผยอออกรับความร้อนฉ่าที่บดเบียดลงมาจูบเคล้าคลึงแลกลิ้นจนเหมือนตะกุมตะกามสูบพลังให้เครื่องยิ่งติดง่ายเผลอโถมกายลงใส่จนคนตัวเล็กผละออกร้องระงม
"อ..อื้ออ! อื้อ!"
มือน้อยเลื่อนลงยันหน้าท้องแกร่งไว้ พายค่อยๆเขยิบตัวราวกับจะถอยสะโพกหนีเพราะความรู้สึกปั่นป่วนในท้องที่มากเกินไป เสียวจนสมองเริ่มเบลอ ในหัวมันขาวโพลนไปหมด
"หมอก อย่า! ม..ไม่ไหว"
"เหรอ? ให้กูช่วยไหม"
คนด้านบนยกยิ้มกริ่มเมื่อสังเกตเห็นพายน้อยๆที่อัดอั้นไม่แพ้กัน มืออบอุ่นกำรอบพร้อมขยับมันไปตามจังหวะทันที
"อย่า..จับ อะ!"
มือและเท้าจิกเกร็งลากดิ้นจนผ้าปูที่นอนยู่ยี่ในขณะที่คนมองเอาแต่หัวเราะอย่างมีความสุข จากที่พายกำลังพยายามถอยหนีตอนนี้กลับกำลังเบียดสะโพกเข้าหาทั้งอุ้งมืออุ่นๆและก้อนเนื้ออุ่นๆด้านหลัง เขาปล่อยให้ภาพสีขาวค่อยๆคลืบคลานเข้ามาเรื่อยๆก่อนจะลืมตามองสันกรามคมกริบของคนด้านบน ผมสีดำข้างขมับของหมอกเปียกชื้นเหงื่อยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่มากขึ้นไปอีก
"มองกูตาเยิ้มเลยนะ เสียวล่ะสิ"
"อ..ไอ้บ้า! อ๊ะ!"
"ซี๊ด.."
พายจิกเล็บลงไปแรงๆบนต้นแขนที่มีมัดกล้ามแบบพอดี หลุดยิ้มน้อยๆเพราะเสียงของอีกคนที่น่าจะเป็นเพราะเจ็บ
"เดี๋ยวมึงจะโดน"
"อื้อออ"
คนตัวเล็กกว่าถูกจับนอนคะแคงโดยที่มีร่างกายกำยำนอนกอดซ้อนหลัง แบบนี้มันทำให้พวกเขาได้กอดกายแนบชิดไปทุกส่วน ฝ่ามือเรียวบีบเฟ้นเนื้อสะโพกนิ่มเบาๆลามไปถึงต้นขาด้านใน จับขาข้างหนึ่งตั้งชันขึ้นช้าๆแล้วขยับสะโพกบดเบียดเข้าหาจนสุด ค่อยๆเพิ่มจังหวะร้อนแรงเป็นกราฟเส้นตรงที่ชันขึ้นอย่างสม่ำเสมอ
"อ้า! หมอก.."
"ครับ"
"พ..พอ แล้ว อื้อ"
ส่งเสียงร้องออกมาเพราะถูกเรียวปากร้อนซุกอยู่ใกล้ๆลำคอขาว ไม่ว่าหมอกจะสัมผัสตรงไหนก็ทำให้ใจหวิวไปหมด
"อย่าจับ"
พายขมวดคิ้วยุ่งกับเสียงดุๆที่เอ่ยห้ามเพราะเขากำลังจะเลื่อนมือลงไปสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวของตนเองที่มันกำลังจะทนไม่ไหวเต็มที ยิ่งใกล้ถึงเท่าไหร่ก็ยิ่งทรมาน
"ถ้าอยากจับก็มาจับตรงนี้สิ"
หมอกจับมืออีกคนให้วางลงสะโพกนิ่ม บังคับมือของพายให้แหวกสะโพกออกเพื่อให้ใจกลางตัวตนขนาดใหญ่ของเขาเคลื่อนไหวได้ดีขึ้นและดีขึ้นเรื่อยๆเมื่อเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา และเหมือนพายจะรู้หน้าที่ของตัวเองในตอนนี้แล้ว เรียวขาขาวขยับยกขึ้นแยกออก ยิ่งหมอกส่งแรงเข้ามาเยอะๆก็ยิ่งเหมือนจะระเบิดออกมาให้ได้
"อ..อ๊าา!!~"
นิ้วมือน้อยจิกลงกับต้นขาตัวเองพอๆกับปลายเท้าที่จิกเกร็ง ตัวกระตุกปลดปล่อยความต้องการทั้งหมดออกมาพร้อมกับช่องทางด้านหลังที่รู้สึกอุ่นวาบ เสียงพึงพอใจของหมอกบ่งบอกได้แน่ชัดแล้วว่าของเหลวๆที่เฉอะแฉะอยู่ด้านหลังของเขาคืออะไร...
"ก้นมึงนี่กระตุกไม่หยุดเลย"
"อ..เอาออกไปได้แล้ว"
ได้ยินเสียงความเปียกชื้นที่น่าอายทุกครั้งที่หมอกขยับตัว โดยเฉพาะตอนที่เอามันออกจากตัวเขา
"เป็นอะไร"
"ไอ้บ้า"
คนตัวเล็กพลิกตะแคงกอดหมอนแน่นไม่ยอมหันมาหา
"พาย มันยังไม่ยอมลงเลยว่ะ"
"มึงอ่ะ ทะลึ่ง"
"ช่วยหน่อยเร็วครับ"
เรียวแขนแกร่งวาดกอดช่วงเอวของเขาเอาไว้ หมอกซุกจมูกลงหอมแก้มนุ่มนิ่มที่ชอบอย่างถูกใจก่อนที่พายจะหันหน้าหนีแต่ทว่าฝ่ามือขาวกำลังทำสิ่งที่น่าพึงพอใจ
"เอาใจเก่ง"
อุ้งมือร้อนกำชับรอบส่วนสำคัญที่ยังไม่ยอมอ่อนลง มันดิ้นอยู่ในมือของเขาราวกับสิ่งมีชีวิตน่ารัก เวลาที่ขยับมือขึ้นลงเรื่อยๆมันก็ขยายขนาดขึ้นอีกจนนึกสงสัยว่ามันเข้าไปอยู่ในตัวเขาได้ยังไง พรุ่งนี้คงแสบไปหมดแน่ๆ
"อ่าา.."
เสียงคำรามเบาๆเล็ดรอดออกมา หมอกเป่าลมหายใจร้อนอยู่ที่ซอกคอของเขา พายเลื่อนนิ้วโป้งไปบดเบียดที่ส่วนหัวรูดรั้งมันเร็วขึ้น ก็ได้ยินเสียงหอบหายใจหนักขึ้นราวกับอีกคนกำลังจะทนไม่ไหวจนถึงกับหลุดสบถหยาบคายกับตัวเองอยู่สองสามคำ
"อืมม"
"จ..จะเสร็จหรือยัง"
"มึงคิดว่าไงล่ะ?"
ใบหน้าหล่อจัดระบายยิ้มออกมาน้อยๆก้มฟัดแก้มของคนน่ารักที่กำลังดูแลลูกชายของเขาเป็นอย่างดี และน่าจะรู้ดีที่สุดว่าตอนนี้เขาพร้อมมากขนาดไหนถึงได้เร่งจังหวะมือมากขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งเขาปลดปล่อยออกมา ถึงกับตาพร่าเบลอไปชั่วขณะ พายรีดเค้นมันออกมาทุกหยาดหยด มือขาวๆของพายเปอะเปื้อนน้ำสีขาวขุ่นที่เวลาอยู่บนผิวของพายแล้วมันดูใสราวกับกำลังเคลือบผิวสวยๆ
"เช็ดให้ไหม"
"ไม่เป็นไร กูอยากลอง.."
เหนือกว่าความคาดหมายของหมอกคือเจ้าของริมฝีปากอิ่มกำลังดูดเม้มเรียวนิ้วของตัวเองทีละนิด
ใครจะคิดว่าพายจะกล้าทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าเขา
"แล้วอร่อยไหม?"
หมอกขยับนอนชันศีรษะขึ้นมองใบหน้าด้านข้าง จมูกโด่งรั้นกับดวงตาโตๆในมุมนี้ก็น่ารัก
"ก็..ดี"
พอได้ยินคำตอบก็ก้มลงไปจูบเบาๆข้างแก้มนิ่มอีกสักรอบ
"หันมากอดกูไหม"
พายยังคงนอนนิ่งกระพริบตาปริบๆ อึกอักเหมือนมีอะไรจะบอกแต่ก็ยังคงเขินอายเกินไป
"ไม่อยากกอดเหรอ?"
"หมอก กูขยับไม่ได้อ่ะ มัน..เจ็บ"
ตัวต้นเหตุถึงกับชะงักค้างไปก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆให้ได้โดนทุบไปทีสองที พอโดนตาโตๆเขม่นใส่ถึงได้เป็นฝ่ายค่อยๆอ้อมหันหน้าไปหาคนตัวเล็กกว่า
"ขอโทษครับ"
หมอกบีบแก้มนิ่มเบาๆ จดจ้องแววตากลมสวยที่เบี่ยงหลบสายตาเขาราวกับไม่กล้ามอง ใครจะไปกล้ามองมันได้ทั้งๆที่เพิ่งเสียตัวให้มันไปขนาดนั้น
จุ๊บ..
แก้มขาวเนียนถูกจุ๊บลงมาอีกแล้ว แต่เขารู้ว่าครั้งนี้มันเปลี่ยนไป ต่างจากครั้งก่อนๆที่เขาคิดว่าหมอกคงจุ๊บเล่นๆเพราะเห็นว่าเขาเป็นเพื่อน
"ฮือออ"
ทนกับความเขินไม่ไหวจนต้องเอามือยกขึ้นปิดหน้าตัวเอง
"ไอ้หมอก ไอ้บ้า"
"เรียกผัวตัวเองให้มันดีๆหน่อย"
"ไอ้นิสัย.."
"เป็นแฟนกูได้ยัง"
"ฮ..ฮะ?"
"กูรวบรัดขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมอีกเหรอ"
ฝ่ามือเรียวลูบบนกลุ่มผมนุ่มสวยเบาๆ
"จะคุยอะไรกันนักหนา กูอ่ะศึกษาดูใจมึงมาเป็นปีแล้ว"
"มึงมั่นใจแล้วใช่ไหม.."
"มั่นใจดิ กูสบายใจที่จะอยู่กับมึง มีความสุขที่ได้อยู่กับมึง นิสัยเราเข้ากันจะตาย ทุกอย่างมันลงตัวไม่เว้นแม้กระทั่งรสนิยมเซ็กส์.. มึงตอบสนองกูดีสัสๆ"
"เกือบพูดดีแล้วไอ้เหี้ยนี่"
โดนบิดหูไปทีเพราะความพูดตรงๆของพี่หมอกเขานั่นแหละ ถึงจะแอบเจ็บตัวอยู่หน่อยๆแต่เขาก็ยังหลุดหัวเราะออกมา
"แล้วกูมีอะไรที่ทำให้มึงยังไม่มั่นใจอีกไหม"
"ไม่มี แต่มึงเข้าใจใช่ไหมว่าถ้าเราเป็นเพื่อนกันกูจะมีมึงอยู่ข้างๆตลอดเวลา แต่ถ้าเราคบกันมึงจะ.."
พายกลอกตาไปมาอย่างคนชั่งคิดก่อนจะมาหยุดลงตรงใบหน้าอีกฝ่ายที่นอนรอฟังอย่างตั้งใจ
"คือมึงจะทิ้งกูไปไหนไหม ถ้าเผื่อว่ามึงเจอคนที่มึงชอบมากกว่ากู"
"ไม่มีคนนั้นแล้วครับพาย ไม่มีใครทำให้กูชอบมากกว่ามึงได้แล้ว"
"จริงนะ.."
หมอกไม่ตอบแต่เขาใช้การโอบกอดดึงกายเล็กเข้ามาแนบชิด จับหัวกลมๆแนบซุกลงกับแผ่นอกกว้าง
"ใจกูเต้นแรงมากเลยได้ยินไหม ยังไงมันก็บอกชัดๆว่าต้องเป็นมึง แค่มึงคนเดียว"
พายปิดตาลงพร้อมกับขบเม้มริมฝีปากตัวเองเบาๆอย่างประหม่า ใครใช้ให้มันพูดประโยคหวานเลี่ยนขนาดนั้น แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่าเขารู้สึกดีมากๆ รู้สึกดีที่สุด ยิ่งได้สัมผัสแนบกับก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของอีกฝ่ายแบบนี้ มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
"เลิกใช้สมองฉลาดๆของมึง แล้วใช้แค่ใจมึงตอบรับกูได้แล้ว"
"อื้อ"
"อื้อคืออะไร"
"ก็ยอมแล้วไง"
"แล้วยอมอะไร"
"ไอ้หมอก!"
คนกวนประสาทหัวเราะร่าจนดวงตาเรียวๆนั่นปิดเป็นรูปยิ้ม เวลาหมอกยิ้มด้วยตาสำหรับพายแล้ว.. มันน่ารักจัง
"หมอก เป็นแฟนกันนะ"
"นี่มึงแย่งซีนกูเหรอ"
ฝ่ามือน้อยตบเบาๆข้างแก้มอีกคนอย่างหมั่นไส้
"ไอ้ขี้แกล้ง"
"ครับๆ โอเค งั้นเรามาจุมพริตเป็นแฟนกันเถอะ"
"อะไรนะ"
"แบบนี้"
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น