Nightmare-4 Cut BH's Part [SF BAEKDO]

ผมเดินออกมาจากห้องอาบน้ำขนาดเล็ก กลุ่มผมสีเข้มที่เปียกซกถูกจับเช็ดขยี้ไปมาอย่างไม่ใส่ใจมากนัก 

ผมปิดตาลงช้าๆพร้อมเป่าลมหายใจออก กริยาท่าทางของคนตัวเล็กนั่นเล่นผมหนักเอาการ หากไม่รีบปลีกตัวออกมาก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะเผลอโมโหหนักขนาดไหน 

ไม่รู้สิครับ.. ทุกอย่างที่คยองซูทำมันเข้ามาอยู่ในสายตาของผมเองและมันกระตุ้นอารมณ์หงุดหงิดของผมได้เสมอ ผมถึงได้บอกอยู่บ่อยครั้งว่าผมไม่ชอบ โดยเฉพาะรูปหน้ากับหุ่นเล็กๆอย่างนั้น ส่วนตัวแล้วผมมองว่าน่ารังเกียจ แค่ผู้ชายคบกับผู้ชายธรรมดาถึงผมไม่ชอบแต่ผมก็คงเมินเฉยได้อยู่หรอก แต่สำหรับคนนี้ ดูเจ้าตัวจะยินดีเสียเหลือเกินกับการให้ใครต่อใครชื่นชมร่างกายนั่นโดยเฉพาะกับผู้ชาย ถ้าชอบมากขนาดนั้นทำไมไม่เกิดเป็นผู้หญิงซะให้รู้แล้วรู้รอด..
ผมสะบัดผมไปมาแรงๆ เส้นผมที่เริ่มแห้งสนิทแล้วค่อยๆถูกลูบลงเบาๆแต่ก่อนที่ผมจะวางผ้าผืนเล็กลงเสียงเปิดประตูห้องและปิดตามหลังนั่นดึงความสนใจของผมเอาไว้ซะก่อน คงเป็นจงแด..ดูจากสภาพมันก็ควรมานอนได้แล้วครับ

"จะนอนแล้วเหรอจงแด..?!"

ผมขมวดคิ้วฉับเมื่อคนตรงหน้าเป็นคนที่ผมไม่คาดคิดจริงๆ คยองซูเดินเข้ามาหาผมถึงห้อง จะให้คิดว่าไงดีล่ะครับ?

"นายก็รู้ว่าฉันอยู่ในนี้ ฉันเริ่มสงสัยแล้วนะว่านายคิดจะทำอะไร"

ผมหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงพร้อมเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย สายตาที่คยองซูมองผมในตอนนี้มัน.. 

น่าสงสัยมากจริงๆ ราวกับไม่ใช่คนที่ผมเคยทำร้ายจนร้องไห้ เหมือนไม่ใช่คนที่ก้มหน้าหลบ คงถึงเวลาที่เขาเก็บกดไม่ไหวอีกต่อไปแล้วสิ รวมทั้งท่าทางน่ารังเกียจที่ยั่วยวนผมข้างนอกนั่น 

หึ..นี่คงจะเป็นคยองซูตัวจริงเสียงจริง

"ฉันมีเรื่องอยากคุยกับนาย"

"แต่ฉันไม่มี ออกไป"

ผมปฏิเสธทันที จะมาเจรจาบ้าบออะไร ผมไม่ใช่เพื่อนเล่นและผมก็ไม่ได้อยากจะเข้าใกล้มากนักหรอก

"นายรังเกียจอะไรฉันนักหนาเหรอ ฉันทำอะไรให้นายไม่พอใจ"

"ทุกอย่าง"

"อะไรกัน นายรู้จักฉันดีพอแล้วหรือไง"

"หึ ข่าวลือเสียหายเกี่ยวกับนายที่มีฉันไปเอี่ยวด้วย ความจริงก็ไม่ใช่เพราะฉันฝ่ายเดียวหรอกนะ แต่เพราะพฤติกรรมที่นายเคยทำต่างหาก"

"นายคงรู้มาจากพวกที่โจมตีฉันใช่ไหม"

"แล้วมันจริงไหมล่ะ เด็กที่คิดถึงแต่ความสนุก เอากับผู้ชายไปทั่ว"

"อื้อ ก็จริง"

น่าหงุดหงิดที่เขายอมรับออกมาอย่างไม่อายปาก ผมเหยียดยิ้มใส่ท่าทางไม่ทุกข์ไม่ร้อนนั่น ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้วะ ริมฝีปากเอิบอิ่มขยับยิ้มน้อยๆก่อนจะเอ่ยพูดเสียงหวานหูราวกับกำลังเสนอตัวเอง

"แล้วนายไม่อยากรู้บ้างเหรอว่าคนอื่นๆเขาสนใจอะไรในตัวฉัน"

กายบอบบางก้าวเข้ามาใกล้จนเกือบแนบชิดเป็นผลให้ผมขยับขาก้าวถอยไปเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าไม่เคยอยู่ใกล้กันมากขนาดนี้ แต่แววตาใสแป๋วกับท่าทางออดอ้อนนั่นต่างหากที่กำลังทำให้ผมยืนนิ่งไป ยอมรับเลยว่าผมยังไม่อยากละสายตาจากใบหน้าขาวอมแดงด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์นี้และเขาเองก็ยังคงจับจ้องผมเช่นกัน

"วันนี้นายแปลกมากเลยนะ นายเมินฉัน ไม่ได้เข้ามาทำร้ายฉันอย่างวันก่อนๆ เบื่อกันแล้วหรือไง"

"ฉันต่างหากที่ควรจะพูดคำนี้ นึกอะไรขึ้นมาถึงได้กล้าเดินเข้าหาฉัน ทั้งที่เคยเอาแต่หลบหนี"

"เพราะฉันรู้ว่าการหนีไม่ช่วยอะไรไงล่ะ ฉันเลยอยากเผชิญหน้ากับนายตรงๆ"

งั้นเหรอ.. คิดว่าเชื่อถือได้แค่ไหนครับ? ผมหลุบสายตาลงมองเจ้าของมือขาวที่รั้งกรอบหน้าของผมไว้
ได้ ถ้าอยากให้ผมมองมากนัก ก็รับสายตาเหยียดหยามของผมให้ได้ก็แล้วกัน

"พอไม่ทำกลับเรียกร้อง นายไม่กลัวว่าฉันจะทำร้ายนายแล้วใช่ไหม"

"ฉันไม่เคยกลัวนายแบคฮยอน และตอนนี้ฉันอยากให้นายทำ..ทำอะไรมากกว่าที่เคยทำซะอีก"

"อย่าหวังว่าฉันจะทำแบบนั้นกับนายอย่างคนอื่นๆ ฉันไม่ใช่.."

ราวกับเขารู้ว่าผมกำลังต่อว่าด้วยคำพูดรุนแรง ก้านนิ้วน้อยจึงเลื่อนมาปิดริมฝีปากของผมเบาๆ ไม่ใช่การบังคับเป็นแค่น้ำหนักบนปลายนิ้วทว่าผมกลับลืมประโยคเมื่อครู่ไปซะหมด เหมือนกำลังถูกร่างกายทรยศตัวเอง

"อย่าเพิ่งมั่นใจจะดีกว่า นายไม่เคยลองซะหน่อย"

"ถอยไป"

ผมกดเสียงต่ำเอ่ยสั่งประโยคเด็ดขาด พอที ไม่ควรเล่นลิ้นกับคนอย่างเขาไปมากกว่านี้ ผมรู้ดีครับว่าร่างกายผมมันไปเร็วมากแค่ไหนและผมไม่ได้อยากจะลองอะไรนั่น

"ฉันเชื่อว่านายจะทำให้ฉันยิ่งพอใจมากกว่าคนอื่นๆ ใช่ไหม.. โอ๊ย!"

"พูดไม่รู้เรื่องหรือไงวะ!"

ผมบีบข้อมือเล็กเข้าเต็มแรง ผมเริ่มโมโหเอามากๆแล้ว ท่าทางแบบนั้นใช้มากับคนอื่นกี่คนแล้วล่ะ ออดอ้อนออเซาะน่ารำคาญนัก

พลั่ก!

"พอได้แล้วแบคฮยอน ฉันไม่ชอบเซ็กส์ที่รุนแรงนะ"

น้ำหนักทั้งหมดที่ไม่ได้หนักมากแต่กดรั้งหน้าท้องเปลือยเปล่าของผมไว้ได้พอดี น่าหงุดหงิดที่ผมแพ้คนตัวแค่นี้ ปลายนิ้วเล็กค่อยๆปลดกระดุมเสื้อก่อนเลื่อนมือลงไปหากางเกงและปลดเปลื้องมันจนหมด กายขาวสะอาดตาปรากฏเด่นชัดตรงหน้าผม ที่น่าดึงดูดไปกว่านั้นคือยอดอกสีสวยที่เกือบสีเดียวกับกลีบปากนุ่มประกอบกับช่วงท้องแบนราบและสะโพกที่โค้งรับพอเหมาะ

..เชี่ย..ผมกำลังบังคับตัวเองไม่ได้ ถึงรู้ว่ามองแล้วจะเป็นยังไงแต่ใจหนึ่งผมก็อยากเก็บรายละเอียดเหล่านี้ไว้ ผมกำหมัดแน่นทันทีที่คยองซูยันแผ่นอกก่อนเขยิบตัวลงไปใช้สะโพกกดทับส่วนที่เริ่มตื่นตัว

"นายรู้ไหมว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำให้ฉันเจ็บหรือทิ้งรอยบนตัวฉันได้สักคน อยากรู้ไหมว่าทำไม"

"ซีด.."

ผมไม่ได้สนใจฟังอะไรทั้งนั้น สิ่งที่สำคัญตอนนี้คือต้องหยุดอารมณ์ที่ถูกก่อขึ้นต่างหาก แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือสักนิด สะโพกอิ่มสวยขยับเนิบนาบแนบทับผ้าขนหนูผืนเดียวที่อยู่บนตัวผม ทั้งสัมผัสและท่าทางของเขากำลังกลั่นแกล้งผมอย่างหนัก

"ไม่อยากรู้จริงๆเหรอ?"

"ฉันไม่ได้อยากรู้ว่านายทำอะไรกับใครยังไง! พวกขยะ! อ่า.."

ผมเหยียดลำคอเงยหน้าขึ้นขบกรามแน่น

"เพราะฉันเป็นคนคุมทุกอย่างยังไงล่ะ ฉันเก่งกว่าที่นายคิดนะ ร่างกายฉันไม่ได้ถูกทำให้เสียหาย ฉันไม่ได้เอาตัวเองไปให้คนอื่นย่ำยี แต่ฉันกอบโกยความสุขต่างหาก"

คำพูดของเขาถึงกับทำให้ผมคิ้วกระตุก ไม่รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกย่ำยีงั้นเหรอ ถึงว่าทำไมเขาถึงกล้าดีนัก

"หึ อายุแค่ 17 แต่ทำไปถึงขนาดนั้นแล้ว ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด สรรหาคำมาด่าให้สาสมไม่ได้เลย"

"ฉันทำตั้งแต่อายุแค่ 15 ต่างหาก"

คนด้านบนโน้มตัวลงมากระซิบข้างหูพร้อมทั้งสัมผัสชื้นแฉะที่ปลุกอารมณ์ในกายได้เป็นอย่างดี

"ไหนนายบอกว่าไม่ชอบไงแบคฮยอน ลูกชายของนายมันกำลังอ้อนวอนฉันแทบแย่ กับผู้ชายด้วยกันก็ตื่นตัวดีใช่ไหมล่ะ อื้อ~อ.."

สะโพกกลมขยับตามใจตนเอง เสียงครางหวานเล็ดรอดออกมาจากกลีบปากนุ่ม แม้ว่าผมจะปิดตาหนีแต่ทั้งเสียงและสัมผัสมันก็ยังวนอยู่ในจินตนาการ และจินตนาการมันทำให้คนเราฟุ้งซ่านไปมากกว่าความเป็นจริงเสียอีก

"แบคฮยอน.."

คยองซูเลื่อนปลายนิ้วสะกิดรอบยอดอกของตนเองมันเด่นสวยชัดขึ้นทันทีจนผมลอบเลียริมฝีปากแห้งผาก ริมฝีปากเป็นกระจับกดเม้มเข้าหากัน สายตาก็จับจ้องผมพร้อมทั้งลากฝ่ามือไปตามลอนหน้าท้อง ผมกระพริบตาถี่ๆลมหายใจเริ่มสูดเข้าออกยากเต็มที ใครจะคิดว่าร่างกายของผู้ชายจะทำให้ผมเป็นหนักมากขนาดนี้ มากจนจะทนไม่ไหว

"ภาคภูมิใจในความไร้ค่าของตัวเองมากเลยสิ?"

แม้ว่าจะไม่ผลักร่างอีกคนออกแต่ผมก็ไม่ลืมตอกด้วยประโยคเจ็บแสบ บางทีนี่อาจไม่ใช่การประสงค์ร้าย แต่ผมพูดด้วยความจริงต่างหาก อยากรู้ไหม..ว่าการแลกร่างกายกับความสนุกมันไม่ต่างจากการพาร่างกายตนเองไปให้คนอื่นทำร้าย คนอื่นๆอาจกอบโกยความสุขจากเขาโดยที่เขาเองก็พึงพอใจ ความคิดโง่ๆแบบนั้นถึงฝังอยู่ในหัวยังไงล่ะ ถ้าผมจะพลั้งมือทำอะไรที่พลาดไปหรือต้องกลืนน้ำลายตัวเอง คนตรงหน้านี้ก็ต้องรู้สึกถึงการโดยย่ำยีทั้งศักดิศรีและร่างกายเช่นกัน รู้สึกตัวสักทีคยองซู

"นั่นแหละเหตุผลที่ฉันเกลียดนาย จำเอาไว้นะสิ่งที่ฉันจะทำต่อไปนี้ไม่ได้หมายความว่าฉันพิศวาสอะไร แค่ร่างกายมันทนกับตัวเร้าไม่ได้เท่านั้นเอง"

"อื้อ!"

ผมตะปบมือลงกับสะโพกนุ่มพร้อมทั้งบีบเฟ้นมันอย่างรุนแรง

"ก็คงเหมือนพวกตัวอะไรนะ? ที่มีไว้ให้คนแก้เสี้ยน"

"อ้ะ!"

เพียงแค่เห็นนัยน์ตากลมโตวูบไหวเล็กน้อยกับคำพูดของผมก็แสดงให้เห็นว่ามันคงจี้ใจไม่มากก็น้อย หึ..

"ถึงอาจจะหลวมไปหน่อย แต่คงแก้ขัดคืนนี้ได้อยู่นะ"

ผมแทรกนิ้วเข้าตามร่องคับแคบ ใบหน้าเหยเกแสดงความเจ็บปวดถึงที่สุดแต่ถึงอย่างนั้น..

"โอ๊ย..อ"

ฝ่ามือขาวเลื่อนลงสัมผัสแกนกายของตนเอง ปรนเปรอความสุขให้ตนเอง ความช่ำชองของเขาก็ทำให้ผมหัวเสียไม่น้อย และที่สำคัญส่วนล่างแค่ผมมันแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆยิ่งสัมผัสได้ถึงแรงบีบตัวบริเวณเรียวนิ้ว

"อ๊ะ..อื้อ"

ของเหลวใสที่เริ่มปริ่มออกมาทำให้คนตัวเล็กทั้งเบียดสะโพกเข้าหาพร้อมฝ่ามือที่เร่งจังหวะเร็วขึ้น ผมยกยิ้มมุมปากก่อนวางมือเรียวกลั้นส่วนปลายของคนที่กำลังพาตัวเองไปถึงฝั่ง

"อื้ออ ปล่อยนะ!"

คยองซูบิดตัวอย่างทรมาน ผมสังเกตเห็นน้ำตาที่เริ่มเอ่อคลอดวงตากลมสวย น่าสงสาร แต่สมควรครับ

"อ๊ะ! ฉันเจ็บ!"

ผมแทรกนิ้วเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ คนด้านบนเอาแต่ร้องว่าเจ็บ แต่ผมต้องสนใจด้วยเหรอ?

"อื้ออ"

ปลายนิ้วเรียวของผมกดขยี้ส่วนปลายหยัก คยองซูส่ายหน้าไปมาจนเส้นผมปลิวสบัด ผมเลื่อนหน้าซุกลงกับลำคอขาวเนียน กลิ่นหอมอ่อนๆกำลังมอมเมาให้ผมเริ่มงับดูดผิวเนื้อราวกับเป็นของหวาน ถ้าลองได้ลงมือแล้วผมไม่หยุดง่ายๆด้วยสิ รู้ตัวอีกทีก็เผลอทำร่องรอยประทับไปทั่ว
และดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่พอใจเป็นอย่างมาก

"อ้ะ.. อย่ากัด ห้ามทำนะ อื้อ"

"ไงล่ะ ยังพอใจอยู่ไหม เศษขยะ"

"ด่าแค่ไหนฉันก็ไม่เจ็บหรอก เพราะนายก็กำลังแพ้ภัยตัวเองอยู่ มองให้ดีสิว่านายกำลังทำอะไร อ..เอาออกไป อ้า!"

ครับ ผมรู้ตัวและมีสติครบถ้วนดี ผมรั้งผ้าขนหนูลงก่อนส่งสิ่งที่เขาต้องการเข้าช่องทางคับแคบแทน แต่ไหงกลับพยายามถดตัวหนีซะได้ล่ะ?

"ฮึกก เจ็บ"

คยองซูทรุดตัวลงสวมกอดผมไว้แน่น ผมจึงสัมผัสได้ถึงหยดน้ำตาอุ่นๆที่เปียกเต็มช่วงไหล่ของผม สงสารครับ แต่เขาทำตัวเอง และที่สำคัญเขาดึงผมลงไปสู่หลุมที่ลึกสุดของกามอารมณ์แล้ว เก่งมากนะคยองซู

"อ๊ะ!!"

ผมจัดให้อีกฝ่ายอยู่ในท่าคลานเข่า เพราะมันคงสะดวกต่อการโถมใส่แรงทั้งหมดตามใจผมต้องการ คนใต้ร่างกรีดร้องลั่นจนผมเองก็นึกไปถึงพวกที่อยู่ข้างนอกเหมือนกัน หวังว่ามันคงจะไม่ได้ยิน..

"ลดเสียงหน่อยคยองซู"

"อ..อื้ออ"

ผมซุกหน้าลงกับแผ่นหลังขาว ลากจมูกผ่านสันหลังเบาๆ เหนือกว่าสัมผัสรุนแรงของช่วงล่างผมกลับชอบที่จะสัมผัสไปทั่วร่างกายของเขามากกว่า กลิ่นหอมละมุนกับผิวนุ่มนิ่มและท่าทางที่เขากำลังทำ ใบหน้าชื้นเหงื่อกับความอบอุ่นที่ถูกถ่ายเทมาถึง ผมไม่สามารถหยุดยั้งได้แม้ว่าจะสังเกตเห็นเลือดสีแดงสดซึมออกมามากพอสมควร

"อ๊ะ..อ"

ยิ่งส่งผ่านแรงไปมากเท่าไหร่แรงบีบรัดก็ยิ่งเพิ่มขึ้น เพิ่งรู้ว่ามันก็ไม่เลวเลย..

"อ..อย่าเพิ่ง"

ฝ่ามืออุ่นเอื้อมมาจับมือผมไว้ทันทีที่ผมลองขยับออก คยองซูปล่อยให้ผมทำตามใจตนเองอยู่นานจนกระทั่ง

"ฮ..อื้ออ~"

ใบหน้าหวานเชิดขึ้นพร้อมกับกดสะโพกทับลงบนหน้าตักผมที่นั่งลงตามแรงดันน้อยๆของเขา คนตัวเล็กขยับกายขึ้นลงช้าๆ ช่วงเอวร่อนเป็นจังหวะพริ้วไหวเนิบนาบ

เซ็กซี่ชิบหาย..

ผมกำลังรู้สึกเหมือนร่างกายขาดน้ำและกำลังจะสิ้นสติไปแล้วครับ ร่างกายของเราตอบสนองและดึงดูดเข้าหากันไม่หยุด

"ดีจังเลยแบคฮยอน อ้า..อ แรงอีก"

ผมขมวดคิ้วแน่น ไม่พอใจกับท่าทีเรียกร้อง ผมทำหนักขนาดนี้แต่เจ้าตัวยังไม่รู้สึกสะทกสะท้านบ้างเลยหรือไง แต่ไม่น่าเชื่อว่าอารมณ์ที่คุกรุ่นของผมถูกหยุดด้วยสัมผัสแผ่วเบาตรงผิวแก้ม ผมเลื่อนริมฝีปากเข้าหาพร้อมป้อนจูบหนักๆให้กับเจ้าของกลีบปากอิ่ม จูบหวานๆเสมือนเป็นตัวตัดทุกความคิด สายตาเริ่มพร่าเบลอ ผมใจเย็นลงมากตราบใดที่ริมฝีปากยังได้ครอบครองสัมผัสที่ถูกใจ

"อื้ม~"

กายเล็กถูกวางราบกับเตียงนุ่ม ยามที่คนตัวเล็กพึงพอใจเขาดูน่ารักและเย้ายวนมากกว่าปกติ น่ามองและน่าทำแรงๆอีกสักครั้ง

"บ..เบาก่อนครับแบค อย่าใจร้อนสิ"

ปลายนิ้วเล็กไล้ตามกรอบหน้าของผม ทั้งเสียงหวาน รอยยิ้มเล็กๆและริมฝีปากที่เผยอออกคราง

ยอมแล้วครับ..

ผมก้มลงซุกแผ่นอกบางตวัดลิ้นชิมยอดอกสีสวยจนเกิดเสียงดังและทิ้งร่องรอยไว้ไม่หยุด

"แบคฮยอน.."

"อย่าเพิ่งขัดใจฉันได้ไหมคยองซู"

มือน้อยตรึงใบหน้าของผมไว้ซึ่งนั่นมันทำให้ผมก้มลงไปสัมผัสส่วนอื่นไม่ได้

"อ..อ๊ะ! ฉันเจ็บนะ"

"เจ็บก็ดี จะได้ไม่ต้องไปทำอีก"

ผมก็หมายความตามที่พูดนั่นแหละครับ

"อื้ออ..อ..อ้ะ!"

กายบอบบางถูกโอบกอดไว้แน่น ผมโถมกายเข้าหาอย่างหนักหน่วงอีกครั้งและอีกครั้ง แม้ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ชั่วโมง ผมไม่หยุดจนกว่าจะพอใจและทันทีที่ผมส่งน้ำจากร่างกายสู่ช่องทางแคบเป็นครั้งสุดท้าย คนใต้ร่างก็ปลดปล่อยออกมา พร้อมกับทรุดตัวลง

สลบงั้นเหรอ