Hate But LOVE (baekdo) CUT Chapter7


มือเรียวกดช่วงไหล่แคบลงกับเนื้อผ้ากำมะหยี่ของโซฟาราคาสูง ปลายจมูกโด่งแทรกเข้าหาลำคอขาวอย่างเอาแต่ใจโดยไม่สนคนใต้ร่างที่ดิ้นสุดแรง แต่ยิ่งขัดขืนก็ยิ่งเป็นฝ่ายเสียเปรียบเมื่อคนด้านบนไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเขาให้เป็นอิสระ แบคฮยอนคร่อมตัวลงกับโซฟากว้างโดยมีคนตัวเล็กกว่าอยู่ใต้อานัติ ดวงตากลมโตที่มองมาอย่างหวาดระแวงกลับยิ่งทำให้แบคฮยอนนึกสนุก ระดมจูบลงไปทั่วทั้งลำคอที่คอยเบี่ยงหลบสัมผัสจากเขา เสื้อยืดตัวบางถูกรื้อขึ้นมาถึงครึ่งอกก่อนที่เรียวปากของแบคฮยอนจะประทับรอยรักสีกุหลาบตามหน้าท้องขาว

"อื้ออ ปล่อยย! ช่วยด้วย!!"

"ตะโกนไปสิ ให้คนตื่นขึ้นมาทั้งบ้าน จะได้เห็นนายตอนเป็นเมียฉันชัดๆไง"

คยองซูเม้มปากแน่น นัยต์ตาสวยเริ่มหน่วงไปด้วยน้ำตา ถ้าจะต้องมีใครมาเห็นสภาพตอนนี้มันน่าอายเกินไป แม้ว่าจะขัดขืนแต่ก็ไม่เคยไวเท่าอีกคนที่จับเขาถอดเสื้อผ้าจนร่างกายขาวเนียนเปลือยเปล่าต่อสายตาคม รอยแดงจางๆตามแผ่นอกสร้างรอยยิ้มพึงพอใจให้กับแบคฮยอน เรียงปากบางดูดผิวเนื้อแดงระเรื่อสร้างรอยเล็กให้ชัดเจนขึ้นอีกครั้ง ..รอยที่เขาประทับไว้เพียงคนเดียว..

"ผมเกลียดคุณ ฮึกก อื้อ!"

ยอดอกสีสวยถูกความอุ่นชื้นเล่นงาน เรียวลิ้นร้อนตวัดผ่านเบาๆอย่างหลงใหล ถึงจะได้ยินอีกคนบอกว่าเกลียดแต่คนอย่างเขาสนใจที่ไหนกันล่ะ สันจมูกโด่งไล้ลงมาตามกึ่งกลางของร่างกายตั้งแต่กระดูกไหปลาร้าโค้งสวยจนกระทั่งหลุมสะดือน่ารัก คยองซูสะดุ้งตัวน้อยๆเมื่อโดนลิ้นร้อนไล้วนจนเสียวช่วงท้องวูบวาบ จิกเล็บลงกับฝ่ามืออีกคนที่ล็อคแขนเขาไว้ ต่อให้ดิ้นไปทางไหนก็เหมือนเป็นใจให้ถูกสัมผัสมากขึ้น

"ร่างกายนายตอบสนองฉันเสมอเลยนะ อืมม"

"ฮึกก"

"หรือว่าเป็นแบบนี้กับทุกคน"

"อ๊ะ!~"

ช่องทางสีสวยถูกก้านนิ้วเรียวเข้ารุกล้ำ กดแทรกเข้าไปโดยไม่สนใจคนที่เชิดหน้าขึ้นอย่างทรมาน

"อื้อ! ฮึกก"

สองนิ้วเรียวแทรกเข้าออกช่องทางแคบสำรวจโพรงสวย กายขาวน่ามองเนื้อตัวเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยแรงอารมณ์ แบคฮยอนขอบอกได้เลยว่าน่ากิน.. แกนกายขนาดพอดีมือของคนใต้ร่างถูกฝ่ามืออุ่นอีกข้างประคอง

"อย่าทำแบบนี้ แบคฮยอน.."

คยองซูหอบหายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆเมื่อถูกจังหวะที่อีกคนรูดรั้งแกนกายหนักหน่วง แบคฮยอนคงลืมไปแล้วว่าที่พวกเขาอยู่ตอนนี้คือโซฟาที่ห้องโถงกลางบ้าน หากหยุดแบคฮยอนไม่ได้ก็ทำได้เพียงภาวนาอย่าให้ใครบังเอิญตื่นขึ้นมาเห็นภาพแบบนี้

"เป็นเมียฉันก็ได้ไม่น้อยไปกว่าพ่อหรอกนะ"

"อึก อ้า!!"

แกนกายขนาดใหญ่ค่อยๆแทรกเข้าช่องทางด้านหลังเป็นจังหวะเดียวกับที่หางตาสวยปล่อยหยาดน้ำตา ทันทีที่โดนโพรงอุ่นกอดรัดเพียงส่วนหัวแบคฮยอนกัดปากอย่างกระสัน ถึงแม้ว่าจะยังขยับไม่ได้มากเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ไม่มีอะไรช่วยหล่อลื่นเลย แต่ใบหน้าชื้นเหงื่อและท่าทางของคนใต้ร่างนี้กลับเป็นสิ่งเร้าอารมณ์ได้อย่างดี เอวสอบขยับสะโพกเข้าจนสุดเริ่มประสานจังหวะรักร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆจนคยองซูตัวสั่นคลอนตามแรงกระแทกด้านบน

"ผ..ผมเปล่า อ้ะ! เจ็บ"

"หยุดพูดแล้วครางแต่ชื่อฉันก็พอ"

สายตาคมปรายตามองใบหน้าหวานที่ก่อนหน้านี้คุยเล่นยิ้มร่ากับพ่อของเขา นึกแล้วก็หงุดหงิดใจเผลอขยับสะโพกสวนเข้าอย่างหนักหน่วง

"อ้ะๆ อ้า!"

จุดกระสันบนผนังนุ่มถูกกระแทกเข้าย้ำๆจนกายเล็กบิดเร่า เสียงครางหวานเรียกชื่อคนด้านบนเหมือนเป็นสิ่งที่ทำเป็นอัตโนมัติ

"แบค.. อ๊า!!"

แรงกระแทกเข้าช่องทางด้านหลังทั้งรุนแรงและหนักหน่วงบ่งบอกถึงความไม่พอใจของแบคฮยอน คนถูกกระทำได้แต่รับฟังคำดูถูกเหยียดหยาม อีกทั้งเฝ้าถามตัวเองว่าตนทำผิดอะไร คนตรงหน้านี่ถึงได้ไม่พอใจนักหนา คำพูดจาชิงชังที่เคยได้ยินแบคฮยอนต่อว่าพี่สาว วันนี้กลับพ่นมันออกมาต่อว่าเขา

"ฮึก อ..อ๊า! อื้มม"

มือบอบบางยกขึ้นมากัดเบาๆกลั้นเสียงน่าอายแต่คนด้านบนกลับไม่ให้ความร่วมมือสักนิด จงใจขยับสะโพกยัดเยียดความเสียวซ่านจนร่างเล็กเสียววูบไปทั้งกาย

"อ๊ะ อ๊าา.."

"อืมม"

แบคฮยอนพยุงร่างอีกคนขึ้นนั่งคร่อมบนหน้าตักยิ่งทำให้แทรกแกนกายเข้าไปลึกขึ้น คยองซูเบ้หน้ารู้สึกจุกที่ท้องน้อย เป็นความรู้สึกเจ็บปวดที่ร่างกายมันไม่ปฏิเสธ

"อ้ะ! อ้า อ้า"

มือบอบบางประคองตนเองโดยการเกาะลาดไหล่กว้าง เอนหัวซบลงกับบ่าของอีกคน ริมฝีปากอิ่มแดงฉ่ำพร่ำส่งเสียงครางเบาๆเพราะเกรงว่าคนในบ้านจะได้ยิน

"คุณกำลังเข้าใจผมผิด อื้ออ"

เมื่อจะเปิดปากพูดเรียวปากอิ่มก็ถูกฉวยโอกาส ลิ้นร้อนตวัดพัวพันจนคยองซูเริ่มมัวเมาไปกับรสจูบร้อนแรงที่คละคลุ้งกลิ่นแอลกอฮอล์ สะโพกที่สวนกระแทกแกนกายเข้ามาเร่งจังหวะไปพร้อมๆกับช่องทางด้านหลังที่กระตุกรัดแน่น

"อ๊ะ! อ้า"

"ซีดด"

ยิ่งใกล้ถึงจุดสูงสุดความอดทนก็ยิ่งหมดลง คยองซูถูกผลักลงกับโซฟาอีกครั้งก่อนถูกสะโพกสอบแทรกเข้ามาไม่ยั้ง ความเสียวกระสันแล่นทั่วร่างกายจนคนตัวเล็กปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเลอะทั่วหน้าท้องแกร่งและไม่นานความอึดอัดก็ถูกฉีดเข้าช่องทางด้านหลังจนไหลย้อนเปอะผิวกำมะหยี่สีเข้ม

"พอใจแล้วใช่มั๊ยครับ"

ลมหายใจที่ยังหอบถี่แต่ดวงตากลมโตปริ่มน้ำก็ยังฉายแววตัดพ้อมองมาที่อีกคนซึ่งค่อยๆผละออกจากตัวเขา

"ใช่! พอใจมาก"

แบคฮยอนแสยะยิ้มมองร่างกายขาวที่เต็มไปด้วยรอยรัก ก้านนิ้วเรียวแตะปลายคางมนก่อนออกแรงบีบมากขึ้นเพื่อบังคับให้คนใต้ร่างตั้งใจมองมาที่เขา

"อย่าให้ฉันเห็นว่าทำตัวแบบนี้อีก อย่าให้ฉันมองนายเหมือนที่มองพี่สาวของนาย"

สายตาแข็งกร้าวถูกส่งผ่านมาจากคนด้านบนมันน่ากลัวและน่าใจหายไปพร้อมๆกัน มองไม่เห็นแววตาอ่อนไหวของผู้ชายคนนี้สักนิด ดวงตากลมโตเริ่มปล่อยน้ำสีใสออกมามากขึ้น ไม่รู้เป็นเพราะเจ็บจากแรงบีบที่ปลายคางหรือเจ็บที่หัวใจกันแน่ แบคฮยอนสะบัดมือออกจากคางได้รูปก่อนผละออกจากโซฟากว้างทิ้งไว้เพียงเสื้อโค้ทตัวหนากับร่างของคนตัวเล็กที่นอนสะอื้นร้องไห้อย่างหนัก

ความคิดเห็น